καλοκαιρακι.. και θυμηθηκα..
... Το κορμι μου βαθουλωνε πιο βαθεια μεσα στ'αχυρο, το κεφαλι μου εγερνε προς τα κατω, μ'επαιρνε ενας λιγολεπτος υπνος που δεν τον μολογουσα σε κανεναν. Ηταν γλυκος -- και στο ξυπνημα σαν να γυριζα απο αλλους κοσμους. Αλλα ο καμπος γελουσε και τα σταφυλια κρεμονταν απ'την κληματαρια ωριμα, και το χερι μου πηγαινε να κοψει, το στομα μου να τα γευτει, κι ελεγα μεσα μου οτι απ'ολους τους κοσμους, απ'ολα τ'αστερια που ειναι κοσμοι, ισως η γη ναταν η ωραιοτερη.
Απο τα <<Ψαθινα Καπελλα>> της Μαργαριτας Λυμπερακη. (1946)
η φωτογραφια .. απο το 2003 .. ο ηλιος ανατελει μεσα απο τα βαθη της Μικρασιας..
2 comments:
"Eκείνο το καλοκαίρι αγοράσαμε μεγάλα ψάθινα καπέλα. Της Μαρίας με κεράσια γύρω-γύρω, της Ινφάντας με γαλάζια μη-με-λησμόνει, κι εμένα με παπαρούνες κόκκινες σαν τη φωτιά. Έτσι όταν ξαπλώναμε στα στάχυα, ο ουρανός, τ'αγριολούλουδα κι εμείς γινόμαστε ένα. (...)
Τι μου θύμισες Δεσποινάκι! Την πρώτη φορά που το διάβασα ήταν στις καλοκαιρινές διακοπές πριν το γυμνάσιο. Και ταυτίστηκα απόλυτα με την Κατερίνα. Πρώτα γιατί είχε κι εκείνη 2 αδελφές (!!) και ύστερα γιατί μοιραζόμασταν το ίδιο πάθος για τα βάσανα του μικρού Ρεμύ στο "Χωρίς Οικογένεια"
Oh my lady... η δυναμη της περιγραφης σ'αυτο το βιβλιο με ειχε καθηλωσει.. κι εσυ μου θυμησες τα βιβλια που διαβαζα παιδακι.. και φυσικα μεσα σ'αυτα και το "Χωρίς Οικογένεια". Θα αφιερωσω αλλο ποστ καποια στιγμη.. σε φιλω..
Post a Comment