Λα σεμεν ε πασε'

Παρτε (ματι) ενα γλυκακι ..
Χτες λοιπον το βραδυ.. ενω κανονικα θαπρεπε να αδειαζω τα ντουλαπια της κουζινας..
εκανα βολτες στο μπλογκοχωρο και ανακαλυψα πολλα πραγματα ( οψιμα μεν αλλα δεν ειχα ασχοληθει μεχρι τωρα δε)
Ετσι στην αρχη της χρονιας που μας περασε ανοιξα αυτο το μπλογκ οχι για να πω κατι ενδιαφερον..
αλλα γιατι μου αρεσαν οι δυνατοτητες που μου παρειχε το ιντερνετ να εχω μια γωνια δικια μου και να γραφω οτι μου κατεβει..

Να βαζω φωτογραφιες, να γραφω τις σκεψεις μου , να γρινιαζω, να χαμογελαω, να με βλεπουν καμια δεκαρια ατομα πανω σ' αυτο τον πλανητη που τους θεωρω φιλους μου..
Παρατηρησα λοιπον οτι γενικα υπαρχει μεγαλυτερη επικοινωνια στα μπλογκς, παρεουλες, τασεις ομαδοποιησης και αλλα πολλα και ενδιαφεροντα..
Ανακαλυψα οτι μολις δυο χρονια εχουν πολλαπλασιαστει σε απιστευτο βαθμο οι ελληνες μπλογκερς..
Ανακαλυψα οτι σε μερικους δεν αρεσει αυτο, και διατεινονται οτι μονο αν εχεις κατι ενδιαφερον να πεις θαπρεπε να ανοιγεις ενα μπλογκ.

Το ενδιαφερον ειναι καθαρα υποκειμενικο και η δικη μου σαχλα μπορει να κανει τους φιλους μου να χαρουν..
Καθε ειδος μπλογκ εχει καλα και κακα βερζιονς - παντα υποκειμενικα μιλωντας -

Διαβασα πολιτικες κριτικες με τις οποιες συμφωνω και αλλες που με εξενευρισαν.. ευτυχως υπαρχει παντα το Χ η καποιο λινκ και πας παρακατω..
Διαβασα απιστευτα χαριτωμενα ημερολογια.. και προσπερασα απιστευτα βαρετο-ακαταλαβιστικα λιβελλακια..
Διαβασα ποιητες γουαναμπη.. και αξιολογους λογοτεχνες..
Ειδα θλιψη.. ειδα πονο.. ειδα αγανακτηση .. ειδα χαζομαρα και ειδα σπιρταδα..
Ειδα ευγενεια ψυχης και ειδα στριμενα αντερα..
Ειδα και αλλα που δε θαθελα να αγγιξω εδω..

Εγω δεν ειμαι αρκετα επικοινωνιακη (ακομα) γιατι ετσι επελεξα και γι αυτο δεν προσθετω ευκολα συνοδοιπορους στο πλαι..
Αυτο ισως να αλλαξει αλλα χρειαζομαι ακομα φροντιστηριο.. θα μελετησω λοιπον μονη μου..
Προς το παρον λοιπον ετσι και με ενα ευχαριστω στην λειντυ που εγινε αιτια να ξανοιχτω (οσο πατα η μυγα) ..
Εδω θαμαι θα γραφω οτι θυμαμαι και θα χαιρομαι και αν βρω καποιο σωσιβιο μπορει και να κολυμπησω πιο ανοιχτα..

Προς το παρον η Παρασκευη προδιαγραφεται πητσυ.. γιορταζουμε.. παρτε ενα καλισονακι ντε... ειναι καταφρεσκα..

καλοκαιρινος αποηχος...

Παει ο Σεπτεμβρης..
ξυπναω σε απροσμενα δροσερα πρωινα ..
ανασκουμπωνομαι και προγραματιζω.. κανω λιστες.. μερικες θα μεινουν ετσι .. λιστες..
εφυγε απο πανω μου το ωραιο μπρουτζινο χρωματακι που εφερα απο την Ελλαδα..


..μαζεψα τα σανδαλια και ξεθαψα μια πασμινα ..
ξεφυλλισα τη VOGUE του Σεπτεμβρη που ζυγιζει 10 κιλα...
ξεφυλλισα και το ELLE και το βρηκα πιο ελαφρυ και πιο ουσιαστικο..
μποτομ λαιν.. ολα μαυρα.. αντε και λιγο ασπρομαυρο καρω.. α και μερικες κοκκινες πιτσιλιες..


Φετος το καλοκαιρι δε διαβασα οσο θα ηθελα..
μονο 3 βιβλια τον Ιουλιο στις διακοπες..
Το Ταξιδι του Ιασονα Ρεμβη του Χρηστου Αστεριου..σκιαχτηκα..
To Kitchen Confidential του Anthony Bourdain που μου ειχε χαρισει το Δαφνακι περσυ..σκιαχτηκα.. τι τρωμε;
και τα κοριτσια του Σιτυ Μπουμ Μπουμ του Βασιλη Αλεξακη..
μετα ξαναμπλεξα με διαφορα..
προχτες ξαναπιασα παλι βιβλιο.. του Λευτερη Παπαδοπουλου, Ειναι γλεντζες , πινει και γαλα.. εχω βαλει κι αλλα στην "ντανα"


..αντιο καλοκαιρακι.. το βοτσαλο ποτε δε κανει γκελ οσο κι αν προσπαθω..

Θα παραπονεθω να κλεισουν επι τελους το κλιματιστικο στο γραφειο.. ξυλιασα..

μπιλιες..

Στον αποηχο του πανηγυριου παντα .. μα παντα επικαιρος ο μεγαλος Γεωργιος Σουρης...

Ἀρχηγοί

Τοῦ Διογένη πιάσετε ἀμέσως τὸ φανάρι,
κι᾿ ἐλᾶτε νὰ γυρέψουμε κανέναν ἀρχηγό·
ἀλλὰ καθένας μας, θαρρῶ, εἶν᾿ ἄξιος νὰ πάρῃ
τὴν ἀρχηγίαν κόμματος, ἀκόμη δὰ κι᾿ ἐγώ.
Γιὰ τὰ πρωτεῖα ξεψυχᾷ κάθε Ρῳμιὸς λεβέντης,
μόνον αὐτὸς πρωθυπουργός, μόνον αὐτὸς ἀφέντης.

Τί ἀρχηγῶν κατακλυσμός! ... κι᾿ οἱ ἕλληνες ἐκεῖνοι,
ποὺ τὸν καφφέ των βερεσὲ εἰς τὰ Χαυτεῖα πίνουν,
ἂν ἀρχηγίαν ἔξαφνα κανένας τοὺς προτείνῃ,
δὲν θὰ διστάσουν βέβαια καὶ Ἀρχηγοὶ νὰ γίνουν.
Κι᾿ αὐτὸς ὁ ἕσχατος Ρωμηὸς γιὰ ὅλα κάτι ξέρει,
ἕλληνος τράχηλος ποτὲ ζυγὸν δὲν ὑποφέρει.

Ἰδοὺ νταῆς φουστανελλᾶς μὲ φέσι καὶ σελάχι!
ποιὸς ξέρει ἂν Πρωθυπουργὸς δὲν γίνῃ καμμιὰ ᾿μέρα;
ποιὸς ξέρει πόσα σχέδια καὶ ἀπαιτήσεις θἄχη,
καὶ ἂν τὴν διπλωματικὴ δὲν συνταράξῃ σφαῖρα;
Ὤ! ναί! ποτὲ τὸν ἕλληνα μὴ θεωρῆτε πτῶμα...
᾿ς ὅλους θὰ ἔλθη ἡ σειρὰ νὰ κυβερνήσουν κόμμα.

Μᾶς λείπει ἕνας ἀρχηγός;... πενῆντα ξεφυτρόνουν,
τὸ ἕνα κόμμα χάνεται;... θὰ ἔβγουν ἄλλα δέκα·
ὅλοι γιὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχηγοῦ μαλλόνουν,
κι᾿ ἴσως ἀργότερα μᾶς βγῇ ᾿ς τὴ μέση καὶ γυναῖκα.
Ἀλλὰ κι᾿ ἐγὼ ὁ ἀφανὴς τῶν Ἀθηνῶν πολίτης
ἐλπίζω πὼς καμμιὰ φορὰ θὰ γίνω Κυβερνήτης.

Ἐμπρός! μὲ πόζα ἀρχηγοῦ καθένας ἂς προβάλλη,
ἀπ᾿ ὅλους ἂς κυβερνηθῆ ἡ προσφιλὴς Ἑλλάς·
ἂς γίνῃ ὁ Ἡμέτερος, ἂς γίνουν ὅμως κι᾿ ἄλλοι,
ἂς γίνῃ κι ὁ Κατσικαπῆς κι᾿ αὐτὸς ὁ Μπουλελᾶς.
Ἂς πλημμυρίσῃ μ᾿ ἀρχηγοὺς τὸ ἔθνος πέρα πέρα,
ἂς μᾶς σηκώσῃ ἔξαφνα καὶ ἡ Ροζοῦ παντιέρα.

Μονάχα ἕνας βασιλεὺς μὴ μένη ᾿ς τὸ Παλάτι,
πενῆντα δυὸ τουλάχιστον ἂς ἦνε βασιλεῖς,
ὅλοι ἂς ἔβγουν κύριοι ᾿ς τῶν ἄλλων τὸ γεινάτι,
κι᾿ ὀγδόντα πέντε Πρόεδροι ἂς γίνουν τῆς Βουλῆς.
Ὅλοι τρανοὶ πολιτικοί, κανένας ἰδιώτης,
ὅλοι ποζάτοι στρατηγοί, κανένας στρατιώτης.

..παλαμακια παρακαλω..

Ειχε ενα φεγγαρι χτες βραδυ....

που με κάνει κι αρρωσταίνω
Έχει ένα φεγγάρι απόψε
που μελαγχολώώώώώώώώώώώώώώώώώώώ....

(συρτο και ενρινο.....)



..και με το που το πληροφορηθηκα (θενκιου θενκιου θενκιουυυυυυ) πεταγομαι εξω με την φωτογραφικη μηχανη.. ψαχνω.. λεω μπα νωρις θαναι ακομα.. κανω πιο κατω στον κηπο.. νατο το βλεπω να σκαει μυτη πανω απο τη σκεπη του γειτονα..

ΚΛΙΚ .. θα περιμενω καμμια ωρα μπας και το δω πιο μεγαλο..

Σε μια ωρα ξαναπαω.. ειχε φυγει απο τη σκεπη του γειτονα.. αλλα δε τοβλεπα... τρεχω στην πισω αυλη.. δυστυχως μου επαιζε κρυφτουλι πισω απο τις πυκνες φυλλωσιες στις λευκες..

ειπα μια να παω μεσα στα δεντρα μπας και βρω καποιο ξεφωτο.. αλλα για φαντασου ναβλεπα την κυρα μαρω μπροστα μου νυχτιατικα και να με περασει για κοτα... νοου σφαξ...

Σειρα μου να το αφιερωσω..

Το φεγγαρι του Σεπτεμβρη εξαιρετικα αφιερωμενο.. σε οποιον προλαβει και το δει πρωτος...

Τα φθινοπωρα ερχονται πιο γρηγορα..

Ειμαι σιγουρη πια.. οσο περναν τα χρονια τοσο πιο γρηγορα ερχονται..

Οταν ημουνα μικρη ελεγα οτι ειναι η αγαπημενη μου εποχη...

Το ελεγα ομως και για το καλοκαιρι και για την ανοιξη.. μονο για το χειμωνα δε το 'χω πει (φωναχτα δηλαδη γιατι κατα βαθος οταν πλησιαζουν τα Χριστουγεννα γινομαι τεσσαρων χρονων παλι)

Μ' αρεσε λοιπον να γυριζω στο σχολειο και να ξαναβρισκω την Μαργιετινα τη Νανα τη Μαρσελ..
Μ' αρεσαν οι μπλε κολλες που ντυναμε τα βιβλια τα πλαστικα ντυματα για τα τετραδια.. κι εκεινες οι ετικεττες οι μπλε .. της μαθητριας Δεσποινας Μ.
Μ' αρεσε που ο παππους μου αγοραζε κασσετινα και ειχε και διαβητη μεσα.. αλλα δεν χρησιμοποιουσα τα χρωματα γιατι δεν μπορεις να εχεις χρωματα αλλα μεγαλα αλλα μικρα .. χαλαγε η συμμετρια..
Τοτε δε κοιταγα ουτε τα κιτρινα φυλλα ουτε τα πρωτοβροχια.. ουτε και τους κασταναδες παρ' ολο που τους εβαζα πρωτους και καλυτερους στην εκθεση..οι κασταναδες στις γωνιες της ...μπλα...μπλα...

Τις Κυριακες τα φθινοπωρα πηγαιναμε (οχι οτι ειχα και πολυ ορεξη) στη Μαλακασα να μαξεψουμε κουμαρα.. οταν ακομα η Μαλακασα δεν ηταν συμβολο ροκ συναυλιων ουτε καρμανιολα.. αυτο που λεμε.. δυστηχημα στο υψος της Μαλακασας...
Αργοτερα πηγαιναμε στην Παρνηθα για κυκλαμινα.. οταν ακομα υπηρχαν δαση.. μολις ειχε αρχισει ο καιρος να υγραινει και μυριζε το δασος μουχλα .. ουτε κι εκει πηγαινα με πολι κεφι πρωτον διοτι ο μπαμπας ετρεχε στις στροφες και φοβομουνα και δευτερον δε με αφηνανε να μαζεψω μανιταρια που τα εβρισκα απειρως πιο ενδιαφεροντα απο τα κυκλαμινα..

Τα φθινοπωρα στην Ευρωπη ειναι πιο ομορφα απο τα φθινοπωρα στην Αμερικα.. διοτι.. απλουστατα ειμαι προκατειλημμενη.. ουτε οι πορτοκαλιες κολοκυθες μ' αρεσουν ουτε οι γαλοπουλες... με τιποτα...
Τα κυκλαμινα ειναι κατι τεραστια λουλουδια σε γλαστρες.. και τα μανιταρια στο ραφι του σουπερ μαρκετ..

Οταν διαβαζα καποτε το βιβλιο της Σωτης Τριανταφυλλου το Εργοστασιο μολυβιων.. κι ενω θαπρεπε να δωσω βαρος στα ταξικα προβληματα της αρχης του προηγουμενου αιωνα.. κολλησα σε μια περιγραφη.. για τις δουλειες που ειχανε το φθινοπωρο οι νοικοκυρες.. εμ βεβαια υπηρχε ενας προγραμματισμος .. μια ταξη..


Διαλειμμα...ανασα..

Εγω η ειμαι αθεραπευτα ρομαντικη ... η παραμεγαλωσα... η μπορει κιολας να με εχει πιασει φθινοπωρινη γρινια.. η και τα τρια μαζι...
μα καθομαι και μουρμουραω ενω στην Ταρα εχουν κρεμασει ηδη κουρτινες..
..απαραδεκτη..

..ουφ ευτυχως που ερχεται σε λιγες μερες το ομορφοπαιδο με τα μαρον για να καταλαβουμε φθινοπωρο...

Μια υπεροχη μερα στην Kυανη Ακτη

Μολις τελειωσαμε την επισκεψη στο Observatoire de la Côte d'Azur και ενω οι αλλοι συναδελφοι ειχανε κολλησει και χαζευανε το τηλεσκοπιο.. εγω κατεβηκα ενα πατωμα παρακατω και επιασα κουβεντα με τους τεχνικους.. περνανε ωρες και ωρες τη νυχτα εκει και οταν δεν υπαρχει ουρανια κινηση.. μαγειρευουν.. ζηλεψα την κουζινα τους .. ολη απο ανοξειδωτο ατσαλι.. ουτε χειρουργειο να ηταν.. ανοιξα την πορτα της κουζινας και ολες μου οι αισθησεις ξαφνικα ξυπνησαν.. μωβ μπροστα μου.. γεματος ο τοπος λεβαντες.. πιο περα θυμαρια και αλλα μυρωδικα.. σηκωνω τα ματια και αντικρυζω κατω τη Νικαια πιατο.. και στο βαθος η Κορσικη.. βρισκομουνα στην κορυφη των Alpes-Maritimes.


Στριμωχνομαι στο τζιπακι με τους υπολοιπους και αρχιζει η καθοδος προς την Grasse. Νοεμβρης ηταν η εποχη του κυνηγιου του αγριογουρουνου κι εγω περιμενα να ξεμυτισει απο καπου ο Αστεριξ .. αλλα το μονο που ειδα ηταν κυνηγοι με πορτοκαλια γιλεκα ..ακομα κραταγε ο καιρος και απο τα ανοιχτα παραθυρα δε χορταινα να αναπνεω και να μυριζω οτι πιο ομορφο εχω μυρισει σ'αυτο τον πλανητη.. παντα ελεγα οτι μπορω να κουβαλαω μαζι μου εικονες και γευσεις αλλα τις μυρωδιες πως να τις κουβαλησω; οτι χορτασω εκει που ειμαι..


Η Grasse με περιμενε για μια βολτα στα διυλιστηρια αρωματων.. θεωρειται η πρωτευουσα των αρωματων παγκοσμιως.. ενα απογευμα παλι γεματο μυρωδιες.. με πεταλα να ξηραινονται, με αποσταγματα, με κοκκους καφε για να εξουδετερωσω τις μυρωδιες.. απο τον οικο Fragonard, στον οικο Molinard. Μετα απο ολα αυτα ονειρευομουνα να ειχα καποιο ταλεντο στο να ξεχωριζω μυρωδιες.. οχι οπως τωρα που ολο λεω μμ κατι μου θυμιζει κατι μου θυμιζει.. κοντευε 4 η ωρα και ειχα ζαλιστει απο τα αρωματα.. δεν εβλεπα την ωρα να ξεκουραστω λιγο.


Με τον καλο φιλο J.Μ. στο αυτοκινητο του φευγουμε για το σπιτι του στην Peymeinade λιγο βορρεια. Το Νοεμβρη μαζευουνε ελιες .. στα κτηματα που περναγαμε εβλεπα λεπτα διχτυα απλωμενα κατω απο τα δεντρα και εργατες να μαζευουν. Το σπιτι του J.M. και της συντροφου του Monique ειναι μια υπεροχη βιλλα σε ενα κηπο στην εξοχη. Χαρηκα που γνωρισα τη Monique και μπηκα σε ενα σπιτι που με αγγαλιασανε με αγαπη και φιλοξενια.. ενα ομορφο δωματιο και η υποσχεση για ενα υπεροχο βραδυ.. τι αλλο να πω.. μυριζε υπεροχα..


H Monique ειχε βαλει απο νωρις να σιγοψηνεται μια κατσαρολα με Boeuf en Daube που ειναι η κατ'εξοχην σπεσιαλιτε της περιοχης, με βοδινο κρεας λαχανικα κονιακ και μπαχαρικα.. αναπαυτικα σε μια δερματινη πολυθρονα.. με ενα απεριτιφ.. ακουγα τις ιστοριες για τη ζωη τους εκει.. το φαι ακομα ψηνοτανε.. ο σκυλος ετρεχε περα δωθε.. η κορη της Monique η Mageli μιλαγε χαρουμενα για τα σχεδια της.. το σπιτι γεματο πινακες ζωγραφικης.. ο πατερας του J.Μ. ηταν o γνωστος γαλλος ζωγραφος Andre T. Ολα τα θεματα παρμενα απο εικονες της Προβηνγκιας και της Κυανης Ακτης...






Το φαγητο ηταν υπεροχο .. το τοπικο κρασι εσπρωξε την κουβεντα μεχρι αργα το βραδυ..
Ηταν μια υπεροχη μερα στην Κυανη Ακτη .. οχι μονο για τις μυρωδιες .. οχι για τις νοστιμιες.. αλλα γιατι απεκτησα καινουργιους φιλους

Αυτα εγιναν εν ετει 2004 το Νοεμβρη.. οι φωτογραφιες απο τα αλμπουμακια που εφιαχνα τοτε.. γι αυτο η ποιοτητα της φωτογραφιας δεν ειναι καλη.. τωρα πως μουρθε.. ισως επειδη η Μ. και ο Ε. ειναι τωρα στην Grasse κι εγω αναπολησα ...θα αναπολησω παλι στην Κυανη ακτη πιο κοντα στη θαλασσα..

Για τα παιδια που αγαπω..

Για την Δαφνη που ανεβηκε ενα σκαλοπατι..
Για τον Κωνσταντινο και τις επαγγελματικες του επιτυχιες..
Για τη Χριστινα που διοριστηκε εκει που ηθελε..
Για το Γιωργο που πηρε προαγωγη..για την Αννα που αγαπω..
Για τον Μακουλη και για τον Βασιλη που εφτασε στην κορυφη..
Για την Shirley και τον Ward που παντρευονται σε λιγες μερες στη Χαβαη..
Για τον Θοδωρη μου που ειναι η καλυτερη μου παρεουλα..
Για την μικρη γλυκεια μου Ελενη..
Για τα παιδια που γινομαι παιδι μαζι τους..



... He was flying over a sea, toward a jagged shoreline. A very few
seagulls were working the updrafts on the cliffs. Away off to
the north, at the horizon itself, flew a few others. New sights,
new thoughts, new questions..

..So this is heaven, he thought, and he had to smile at himself. It was
hardly respectful to analyze heaven in the very moment that one flies up
to enter it...

...No limits, Jonathan?
he thought, and he smiled. His race to learn had begun..

Αποσπασματα: Richard Bach. Jonathan Livingston Seagull

Στην αγαπη μου που με παρατησε φθινοπωριατικα για να τρεχει στα Παρισια..

Ακόμα κι αν φύγεις
για το γύρο του κόσμου
θα' σαι πάντα δικός μου
θα είμαστε πάντα μαζί

Και δε θα μου λείπεις
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί (*)

α.. και μη ξεχασεις τα μαρον γκλασε μωρο μου... και τα καλισον ντε Νις..
.. με εχει βαρεσει η μοναξια αλυπητα και θελω κατι να γλυκαθω..
εχει μεινει ενα νερατζακι στη γιαλα απο εκεινα που μου εδωσε η μαμα πριν φυγω..
.. παντως μικρα τακανε...
αποψε δε θα μου γλυτωσει..
ειναι κι εκεινα τα σοκολατακια με γεμιση φουντουκι...
η πιο καλη παρεα για να αντιμετωπισω τις μετα-τις-εκλογες ποικιλες μπουδρολογιες..
.. εκει ειναι το κακο .. θα τις ακουω μονη μου και δε θαχω εσενα διπλα να σχολιαζεις το καθε σχολιο...
..κι εγω δε μπορω βρε παιδι μου να κανω διαλογο με την τηλεοραση..

(*)..απο το γνωστο τραγουδακι του Λακη Παπαδοπουλου σε στιχους Μ. Κριεζη...

Αγαπημενη μου Σοφη...

.. μου λειπεις αφανταστα.. τα πρωινα σου τηλεφωνηματα.. βρεχει.. πηρες ομπρελλα? ντυθηκες ζεστα.. θα χιονισει ..φυγε πηγαινε σπιτι.. ελα θα φιαξω κοτοπουλο νταν..
το καφεδακι που μας εφιαχνε ο Μαικ σε κεινο το μπρουτζινο εσπρεσσο μεηκερ.. οι βολτες μας τις λιακαδερες μερες αγκαζε.. δυο τρελλες ελληνιδες στο Τζωρτζταουν.. παρτοοο σου παειιιιι.. η τσαντα αναποδα καπελλο.. τα φαγακια στο Λεοπολντ η στο Λα Σωμιερ.. η Γιασεμουλα.. τα παλιοσκιουρακια που τα ταιζες φουντουκια.. εμενα που με ταιζες παστακια απο το Μαντλεν..

Α και τα ντουεττακια μας ... θυμασαι.. αν θυμηθεις τ'ονειρο μου... ε;;;;;;


Σημερα γιορταζεις.. σου ευχομαι να ζησεις και σου στελνω χιλια φιλια.. .. Σοφακι μου... αγαπημενη μου φιλεναδιτσα..

Να γιατι ειναι ωραιο να πηγαινουμε σινεμα...

Φθινοπωριαζει.. καιρος για σινεμαδακι..Σκεφτηκα να ποσταρω τις δεκα αγαπημενες μου κυριες .. αχ ηθελα παντα να τους μοιασω..

αχ ειμαι μια υπεροχη φωτογραφος..

Ηταν μια στιγμη εμπνευσης της Α. Καθόταν σπίτι, ειδε πως ειχε ξαστεριά, χωρίς δέυτερη σκεψη ανεβηκε στο βουνό, εστησε τον τρίποδα και με την κατάλληλη αντανάκλαση του φωτός και το διαφραγμα ορθανοιχτο..βγηκε το επιθυμητό αποτέλεσμα.. να κρεμασει ολα τα αυτοκινητα σε χρυσες κλωστες..

Φωτογραφος Α.Π.
Σχολιαστες οι Γ.Σ. και Δ.Π.

adio Luciano

AVE MARIA

"Penso che una vita per la musica
sia una vita spesa bene
ed e questo che mi sono dedicato"

Luciano Pavarotti

Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες

Μόνο να γράφεις τ' όνομά σου
και 'κείνο το 'μαθες μισό
να συλλαβίζεις τα όνειρά σου
στο Αργος και στον Ιλισό

Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες
τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς
και τσικουδιά στους καφενέδες
τα παλικάρια να κερνάς

Του κόσμου το στενό γεφύρι
θα το περάσουμε μαζί
θα 'ναι η καρδιά σου παραθύρι
τα λόγια σου παλιό κρασί

Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες
τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς
και τσικουδιά στους καφενέδες
τα παλικάρια να κερνάς

Για να μη ξεχναμε την ιστορια μας. Στιχοι του Μανου Ελευθεριου. Το ποιημα μελοποιημενο απο τον αγαπημενο μου Ηλια Ανδριοπουλο μου προκαλει ριγος καθε φορα που το ακουω