Τα φθινοπωρα ερχονται πιο γρηγορα..

Ειμαι σιγουρη πια.. οσο περναν τα χρονια τοσο πιο γρηγορα ερχονται..

Οταν ημουνα μικρη ελεγα οτι ειναι η αγαπημενη μου εποχη...

Το ελεγα ομως και για το καλοκαιρι και για την ανοιξη.. μονο για το χειμωνα δε το 'χω πει (φωναχτα δηλαδη γιατι κατα βαθος οταν πλησιαζουν τα Χριστουγεννα γινομαι τεσσαρων χρονων παλι)

Μ' αρεσε λοιπον να γυριζω στο σχολειο και να ξαναβρισκω την Μαργιετινα τη Νανα τη Μαρσελ..
Μ' αρεσαν οι μπλε κολλες που ντυναμε τα βιβλια τα πλαστικα ντυματα για τα τετραδια.. κι εκεινες οι ετικεττες οι μπλε .. της μαθητριας Δεσποινας Μ.
Μ' αρεσε που ο παππους μου αγοραζε κασσετινα και ειχε και διαβητη μεσα.. αλλα δεν χρησιμοποιουσα τα χρωματα γιατι δεν μπορεις να εχεις χρωματα αλλα μεγαλα αλλα μικρα .. χαλαγε η συμμετρια..
Τοτε δε κοιταγα ουτε τα κιτρινα φυλλα ουτε τα πρωτοβροχια.. ουτε και τους κασταναδες παρ' ολο που τους εβαζα πρωτους και καλυτερους στην εκθεση..οι κασταναδες στις γωνιες της ...μπλα...μπλα...

Τις Κυριακες τα φθινοπωρα πηγαιναμε (οχι οτι ειχα και πολυ ορεξη) στη Μαλακασα να μαξεψουμε κουμαρα.. οταν ακομα η Μαλακασα δεν ηταν συμβολο ροκ συναυλιων ουτε καρμανιολα.. αυτο που λεμε.. δυστηχημα στο υψος της Μαλακασας...
Αργοτερα πηγαιναμε στην Παρνηθα για κυκλαμινα.. οταν ακομα υπηρχαν δαση.. μολις ειχε αρχισει ο καιρος να υγραινει και μυριζε το δασος μουχλα .. ουτε κι εκει πηγαινα με πολι κεφι πρωτον διοτι ο μπαμπας ετρεχε στις στροφες και φοβομουνα και δευτερον δε με αφηνανε να μαζεψω μανιταρια που τα εβρισκα απειρως πιο ενδιαφεροντα απο τα κυκλαμινα..

Τα φθινοπωρα στην Ευρωπη ειναι πιο ομορφα απο τα φθινοπωρα στην Αμερικα.. διοτι.. απλουστατα ειμαι προκατειλημμενη.. ουτε οι πορτοκαλιες κολοκυθες μ' αρεσουν ουτε οι γαλοπουλες... με τιποτα...
Τα κυκλαμινα ειναι κατι τεραστια λουλουδια σε γλαστρες.. και τα μανιταρια στο ραφι του σουπερ μαρκετ..

Οταν διαβαζα καποτε το βιβλιο της Σωτης Τριανταφυλλου το Εργοστασιο μολυβιων.. κι ενω θαπρεπε να δωσω βαρος στα ταξικα προβληματα της αρχης του προηγουμενου αιωνα.. κολλησα σε μια περιγραφη.. για τις δουλειες που ειχανε το φθινοπωρο οι νοικοκυρες.. εμ βεβαια υπηρχε ενας προγραμματισμος .. μια ταξη..


Διαλειμμα...ανασα..

Εγω η ειμαι αθεραπευτα ρομαντικη ... η παραμεγαλωσα... η μπορει κιολας να με εχει πιασει φθινοπωρινη γρινια.. η και τα τρια μαζι...
μα καθομαι και μουρμουραω ενω στην Ταρα εχουν κρεμασει ηδη κουρτινες..
..απαραδεκτη..

..ουφ ευτυχως που ερχεται σε λιγες μερες το ομορφοπαιδο με τα μαρον για να καταλαβουμε φθινοπωρο...