Για τα παιδια που αγαπω..

Για την Δαφνη που ανεβηκε ενα σκαλοπατι..
Για τον Κωνσταντινο και τις επαγγελματικες του επιτυχιες..
Για τη Χριστινα που διοριστηκε εκει που ηθελε..
Για το Γιωργο που πηρε προαγωγη..για την Αννα που αγαπω..
Για τον Μακουλη και για τον Βασιλη που εφτασε στην κορυφη..
Για την Shirley και τον Ward που παντρευονται σε λιγες μερες στη Χαβαη..
Για τον Θοδωρη μου που ειναι η καλυτερη μου παρεουλα..
Για την μικρη γλυκεια μου Ελενη..
Για τα παιδια που γινομαι παιδι μαζι τους..



... He was flying over a sea, toward a jagged shoreline. A very few
seagulls were working the updrafts on the cliffs. Away off to
the north, at the horizon itself, flew a few others. New sights,
new thoughts, new questions..

..So this is heaven, he thought, and he had to smile at himself. It was
hardly respectful to analyze heaven in the very moment that one flies up
to enter it...

...No limits, Jonathan?
he thought, and he smiled. His race to learn had begun..

Αποσπασματα: Richard Bach. Jonathan Livingston Seagull