μουτη μου.. σε λεπω !

Ο παππους ο Ροδολφος ηταν για μενα οτι καλυτερο μπορει ενα παιδι να εχει οταν μεγαλωνει. Δε γνωρισα αλλο παππου ουτε γιαγια.. ειχαν φυγει ολοι πριν ερθω στον κοσμο. Ο παππους εμενε μαζι μας και με αγαπουσε παρα πολυ. Ημουνα η πρωτη του εγγονη και ειχα το ονομα της αγαπημενης του γυναικας.
Ο παππους ηρθε απο τη Σμυρνη το 1918 πριν την καταστροφη. Μεγαλωσε στη γειτονια της αγιας Φωτεινης και πηγε στην Ευαγγελικη σχολη. Ακομα εχω τα βιβλια του της εποχης εκεινης. Τη γιαγια τη γνωρισε στην Αθηνα. Μαζι εκαναν 5 παιδια. Η γιαγια εφυγε σε ηλικια 48 ετων και αφησε τον παππου μονο.
Ο παππους μου ηταν πολυ ομορφος με γαλανα ματια ηρεμα και με τον γλυκο λογο στο στομα. Ηταν αρχοντας παντα καλοντυμενος και bon viveur. Τον θυμαμαι παντα με σκουρο κουστουμι ασπρο μαντηλι και ενα μενεξε στο πετο. Η γραβατα παντα μαυρη..ποτε δεν αλλαξε χρωμα..ηταν ενδειξη πενθους για την αγαπημενη του Δεσποινα. Τα παπουτσια του μαυρα καλογυαλισμενα και τριζατα. Και μοσχομυριζε κολωνια 4711. Καθε Κυριακη ειχαμε ραντεβου.. το πρωι πηγαινα στο δωματιο του και μου ελεγε μια ιστορια. Οταν τελειωνε η ιστορια μου χαριζε και το βιβλιο. Μου αρεσε να χαζευω τα βιβλια του.. ειχε κατι περιοδικα προσφυγικα.. τα χρονικα του Μπουντζα θυμαμαι..-τα βιβλια τοτε ειχαν τις σελιδες κολλημενες κι επρεπε να τις κοψεις με χαρτοκποτη να χωρισουν- βιβλια της Διδως Σωτηριου.. "λεφκοματα" του Μποστ που ητανε ανδρας της κουνιαδας του και περιοδικα..πολλα περιοδικα..ποιηση .. θυμαμαι να ξεφυλλιζω μια μεταφραση απο τα Φυλλα χλοης του Walt Whitman.
Ο παππους με επαιρνε μαζι του πολλες φορες .. με πηγαινε στο θεατρο, στα μπαλεττα Μπολσοι οταν ηρθαν στην Αθηνα.. στου Κανακη στη Φιλαδελφεια για παγωτο.. σε φιλανθρωπικες συγγεντρωσεις.. ατην Αθηνα στου Μινεττα να ψωνισουμε αλλαντικα.. στον κυριο Θωμα για φωτογραφιες.. στο σινεακ .. παντου.. Με πηγαινε στη σταση του σχολικου και με περιμενε οταν γυριζα.. και οταν η μαμα ταξιδευε με τον μπαμπα.. ειχα τον παππου και δε με ενοιαζε τιποτα.. Οταν πηγαινα σχολειο μου εδινε καθε μερα μια γκοφρεττα η μια μπιτερ Παυλιδου η μια κροκαν.. και μαζευαμε τις εικονες απο μεσα.. μια φορα προσπαθωντας να βρουμε μια που μας ελειπε.. πηγε κι εφερε μια ολοκληρη κουτα γκοφρεττες. Μας ειχε πιασει μια μανια.. μικρο παιδι γινοταν μαζι μου.. Ο παππους μου αγορασε το πρωτο μου πικαπ και μου το εφερε μαζι με δισκους του Θεοφραστου Σακελλαριδη και της Ντορις Ντευ.
Μετα του εξηγησα για τους Μπητλς..
Το γραμμα στη φωτογραφια ηρθε μαζι με μια αγγαλια τριανταφυλλα οταν εγινα εφτα χρονων. Εγραφε παντα με πενα.. μου αρεσε το γραφειο του.. ειχε μελανοδοχειο και κοντυλοφορο και στυποχαρτο και ωραια χαρτια.
Ο παππους ο Ροδολφος εφυγε οταν ημουν περιπου 14 χρονων... μια μερα πριν φυγει -πλησιαζαν εκλογες- μου ειπε.. Δεσποινακι μου να μη παρασυρεσαι απο κανενα.. να σκεφτεσαι μονη σου τι ειναι σωστο και τι οχι..
ετσι κανω παππου.
Α ξεχασα.. ο τιτλος του ποστ.. ο παππους ειχε βιοτεχνια για φλαντζες αυτοκινητων.. αμιαντοι .. φελλα .. ροδελλες σε διαφορα μεγεθη.. εκεινες οι μικρες ροδελλες μου αρεσαν παρα πολυ.. μου εδινε μια ροδελλα .. την εβαζα στο ματι .. και τον κοιταγα απο μεσα.. οταν δεν εφτανα μονη μου του ελεγα.. μουτη μου σε λεπω (δωστη μου για να σε βλεπω) ο παππους ο Ροδολφος μεσα απο τη ροδελλα στα παιδικα μου ματακια.. η πιο ωραια αναμνηση..