Παραμονη Πρωτοχρονιας

Πριν πολλα χρονια.
Μολις ειχαμε γυρισει στο σπιτι απο το παραμονιατικο παρτυ της Βικυς. Παντα γιορταζε τη γιορτη της την παραμονη. Η μαμα της ντυνοταν Αη Βασιλης κι εμεις το ξεραμε αλλα δε μιλαγαμε γιατι μας εδινε δωρα.
Η μαμα μπαινοβγαινε στο μπανιο και φιαχνοτανε. Τριχα δεν ξεφευγε απο το μαλλι.
Ο μπαμπας ειχε βγαλει το μαυρο κουστουμι και εψαχνε για γραβατα.
Επανω στο κρεββατι τους απλωμενη η ετολ αλεπου της μαμας.
Εγω δε την χωνευα αλλα η Τινα την φοβοταν κιολας. Με το κεφαλι της και με τα ολα της.
Ειχε και μια κοπιτσα στο στομα για να πιανει στην ουρα.
Εγω εφτα χρονων και η Τινα τριων. Με τα νυχτικα μας και μουτρωμενες. Δηλαδη μουτρωνα εγω, με εβλεπε η μικρη .. μουτρα κι εκεινη
Εμας δε θα μας επαιρναν στο ρεβεγιον με τους μεγαλους. Θα μεναμε σπιτι με την κυρια Τασια.
Παλι τα ιδια, θα μας εφιαχνε πατατες τηγανητες για να μας καλοπιασει κι εμεις θα της βγαζαμε το λαδι μεχρι να κοιμηθουμε.
- Τινα παμε να δουμε την αλεπου;
- Οχι να την πετατσουμε!!!!!
- ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΤΑΤΣΟΥΜΕ ΝΑΙ!!!!
Η μπαλκονοπορτα ανοιγει η αλεπου σερνεται εξω και καταληγει στα παρτερια του κηπου.
Την πετατσαμε!
Και ξυλια φαγαμε στους μικρους μας ποπους, και μειναμε να φαμε πατατες τηγανητες, και πρηξαμε και την κυρια Τασια. Που η καυμενη μας πηρε αγγαλια για να μη μυξοκλαιμε. Για μια παλιοαλεπου.
Παραμονιατικα!

Sing a song

Κι εκει που με ειχανε περιτριγυρισει τα "εντ οφ δε γηαρ μπλουζ", ηρθε η Lady Blue και με εβαλε στο παιχνιδακι με τις μουσικες. Και με εβαλε σε διλημματα και σε σκεψεις γιατι ειναι πραγματικα αδυνατον να ξεχωρισω πεντε κομματια και να πω αυτα ειναι τα αγαπημενα μου. Πιστευω οτι καθε μουσικη εχει κομματια διαμαντια και τα ακουω ολα αναλογα με τη διαθεση. Λογικο ειναι εδω που βρισκομαι να εχω καποια νοσταλγια και καποια ιδιεταιρη αγαπη στην Ελληνικη μουσικη γι αυτο διαλεξα κυριως ελληνικα κομματια.
Πριν το συνειδητοποιησω ειχα μαζεψει εδω γραφοντας το ποστ πανω απο δεκα και αυτο ειναι γκραντε ζαβολια στο παιχνιδι. Που θα παει θα τα καταφερω να αφαιρεσω μερικα απο τη λιστα που μαλλον θα τα αφιερωσω στο τελος σε αγαπημενα ατομα. Ζοριζομαι στην αφαιρεση.



Αρχιζω με κομματι απο την Καρμεν του Μπιζε οπως το ερμηνευσε η μεγαλυτερη ντιβα ολων των εποχων. Προκατειλημμενη? Αμε σε απιστευτο βαθμο!



Πολλες φορες εχω βαλει εδω στο μπλογκ τραγουδια του Νιονιου. Και φυσικα καταλαβατε οτι τον λατρευω. Για μενα ειναι ο μεγαλυτερος τραγουδοποιος που ειχαμε και εχουμε χωρις να αποκλειω το Μανωλη Ρασουλη τον Παντελη Θαλασσινο και πολλους που μου κρατανε συντροφια εδω που βρισκομαι. Ενα τραγουδι του Νιονιου λοιπον που με αγγιζει.



Ο Μανος Χατζιδακις ειναι ο αγαπημενος μου Ελληνας συνθετης, και φυσικα το χαμογελο της Τζοκοντας ενα απο τα εργα του που λατρευω. Κριμα να μη μπορω να βαλω και Λοιζο και Μικη και Μικρουτσικο αλλα ειπαμε πεντε μονο. Μαι λειντυ πολυ με ζορισες σημερα.



Οι Πυξ Λαξ, οι Κατσιμιχεοι, και αυτοι που ακολουθησαν τη δεκαετια του 80 και του 90 μεχρι σημερα, ο Μαχαιριτσας, ο Πλιατσικας εχουν ξεχωριστη θεση στην καρδια μου. Το τραγουδι Μια βραδυα στο Λουκι πιστευω οτι εχει εκπληκτικη εναλλαγη στη μουσικη αλλα δυστυχως δε το βρηκα εκει που εψαχνα. Ενα αλλο αγαπημενο λοιπον απο την παλιοπαρεα.



Για να μην αφησω εξω το ξενο ρεπερτοριο φερνω ενα τραγουδι που χρονια τωρα με μαγευει. Sweet Dreams απο την Annie Lenox και τους Eyrithmics.

Και τωρα θα σας πω ποια εβγαλα με πονο καρδιας.
1. Το Τζιβαερι, Παραδοσιακο τραγουδι που εγινε το αγαπημενο μου οταν σε μια γιορτη στην Αθηνα η Τινα παρηγγειλε στον Γιαννη που επαιζε κιθαρα να μου το αφιερωσει.
2. Imagine με τον John Lennon, οραμα για ενα καλυτερο αυριο που ποτε δεν ερχεται.
3. Μαρκος Βαμβακαρης, Τα ματοκλαδα σου λαμπουν, με αγαπη για τον Μαικλ που οταν πιανει τον τζουρα αναστεναζει ο πλανητης.
4. O Pastor - Madredeus - Η μεσογειακη μου αγαπη
5. Nina Simone - Ain't Got No...I've Got Life η μεγαλη της Τζαζ

Τωρα υποτιθεται οτι πρεπει να πεταξω κι εγω το μπαλλακι, δεν εχω ακομα παρεες στα μπλογκς και χρονιαρες μερες ολοι ειναι απασχολημενοι. Τελος παντων αν θελει κανεις το μπαλλακι ας μου σφυριξει.

Μουσικα φιλια!

Η σφραγιδα του χρονου

Για τον καθενα απο μας ο χρονος που περνα, δε σφραγιζεται μονο απο γεγονοτα αλλα κυριως απο τους ανθρωπους που εμπλεκονται στα γεγονοτα, αυτους που ερχονται στη ζωη μας που φευγουν απο τη ζωη μας η που μενουν παντα διπλα μας.
Απο τοτε που ηρθα στην Αμερικη δεν ετυχε να αποκτησω καποια κολλητη φιλη. Ειτε γιατι δεν ειχα χρονο ειτε γιατι ειχα αλλες προταιρεοτητες αλλα κυριως γιατι δεν αισθανθηκα αυτο το κλικ που φερνει τους φιλους κοντα.
Το χειμωνα του 2004 σε καποιο φορουμ παρατηρησα οτι εγραφε μια κοπελλα απο την Ουασινγτων. Της μιλησα καμμια δυο φορες κι εκεινη αγρον αγοραζε και ζευγη βοων δυο. Μεχρι που μια μερα εγραψα με κεφαλαια γραμματα "Βρε γειτονισσα κοιτα εδω που σου μιλανε". Ετσι εγινε η αρχη. Μετα τηλεφωνηθηκαμε, γνωριστηκαμε και μιλαγαμε σχεδον καθε μερα στο τηλεφωνο. Ενα πρωι του Απριλη κατεφθασα στο σπιτι της στο Τζωρτζταουν με μια αγγαλια τριανταφυλλα και να μη τα πολυλογω απεκτησα και την πρωτη μου κολλητη στην Αμερικη.
Η αγαπη ηταν αμοιβαια κι αυτα δεν στα λεει κανεις, τα αισθανεσαι.
Περασαν ομως τρια χρονια, τοση ηταν η θητεια του καλου της εδω κι ετσι το Γεναρη που μας περασε, η φιλη μου τα μαζεψε και εφυγε για την μακρυνη Αυστραλια. Τωρα πια συναντιομαστε τα καλοκαιρια στην Αθηνα γωνια Ερμου και Πλατεια Συνταγματος και αλα μπρατσετα το παλιο ντουεττακι της Ουασινγτων μεταμορφωνεται σε χαρουμενες φιλεναδες Αθηναιες.
Γιατι η Σοφη ειναι πια φιλη για μια ολοκληρη ζωη. Και δοξα ναχει ο Μπιλ Γκεητς που μπορουμε και βρισκομαστε συνεχως σε επαφη.
Στη Σοφη μου, που ερχεται εδω και με βλεπει καθε μερα ειναι αφιερωμενο το σημερινο ποστ. Στη Σοφη που ειναι παντα διπλα μου.
Μου λειπεις ρε παιδακι μου, δεν μπορω να τρεχω μονη μου στα μαγαζια.

Η φωτογραφια απο το Leopold's Kafe & Konditorei στο Τζωρτζταουν. Εκει που παιρναμε ενα πιατακι με 5 παστακια και τα κοβαμε στη μεση για να τα δοκιμασουμε ολα.

Παει ο παλιος ο χρονος.

Οι ημερες αναμεσα στα Χριστουγεννα και την Πρωτοχρονια μου φαινονται παντα μελαγχολικες.
Ετσι ειναι οταν κατι τελειωνει.
Τελειωσα κι εγω τις δουλειες στο γραφειο, εκεινες που δεν ηθελα να τις τρεναρω μεσα στο Γεναρη, και αυριο θα προγραμματισω τις επομενες. Δεν θα αρχισω τιποτα καινουργιο γιατι αν κολλησω, θα με κυνηγαει το τετραημερο.
Η παραμονη Πρωτοχρονιας κανονιστηκε για το Cesco στην Bethesda και την Πρωτοχρονια θα παμε στο σπιτι του Νικιτα που ειναι βεβαιο οτι θα περασουμε υπεροχα γιατι ειναι ισως ο καλυτερος οικοδεσποτης που εχω γνωρισει.

Φερνω σημερα μερικες ακομα φωτογραφιες απο την προσφατη επισκεψη μου στην Καλιφορνια για φωτισω την γκριζιλα της Παρασκευης.
Ειναι απο το Carmel. Ειναι μια κουκλιστικη πολη λιγο πιο νοτια απο το Monterey σχετικα μικρη αλλα συγγεντρωνει πολυ χρημα. Ως εκ τουτου εχει μια φανταστικη αγορα και πανακριβα σπιτακια. Δημαρχος του Carmel το 1986 διετελεσε ο Clint Eastwood ο οποιος διαθετει και "σπιτακι" εκει. Οσο εκανα βολτες στην πολη, ειχα το νου μου μηπως και συναντηθουμε αλλα ... ατυχησε.
Σε ενα παλιο ιταλικο ρεστοραν στο il fornaio στο κεντρο της πολης παντως ορκιζομαι οτι ειδα ενα τυπο γυρω στα εβδομηντα που τον εχω δει στο σινεμα και ακομα δεν εχω θυμηθει ποιος ηταν. Ισως κανενας κομπαρσος, τη μνημη μου μεσα!
Οι τελευταιες φωτογραφιες στο σλαιντ ειναι απο το μοναστηρι Carmel Mission

Φιλια σε ολους!

Υ.Γ. Καλα ειναι τωρα σοβαρα πραγματα αυτα? Στο κεντρικο δελτιο ειδησεων του ΑΝΤ1 μολις στο 39ο λεπτο ανεφεραν οτι δολοφονηθηκε σημερα η Μπεναζιρ Μπουτο. Τα 39 πρωτα λεπτα αφιερωμενα εξ'ολοκληρου στην υποθεση Ζαχοπουλου. Ο κοσμος καιγεται και .....

Αντιστροφη μετρηση

Περασαν κι αυτα τα Χριστουγεννα και του χρονου να ειμαστε καλα να ξαναγιορτασουμε. Τωρα το μονο που θελω να κανω ειναι να χαλαρωσω και να ξεφυγω. Χτες στο Χριστουγεννιατικο τραπεζι περασαμε πολυ ομορφα, φαγαμε, ηπιαμε, ανοιξαμε δωρακια και χαλαλι η κουραση και το ξεπατωμα. Ομως το επομενο τετραημερο -της Πρωτοχρονιας- η κουζινα μου δε θα με δει. Με τιποτα δε θα με βρει ο καινουργιος χρονος πανω απο μια κατσαρολα. Α πα πα!

Περασα απο το γραφειο σημερα - παρεα με ενα μικρο χανγκοβερακι που εσερνα μαζι μου απο χτες - για να τελειωσω μερικες δουλειες που δε θελω να τις βρει ο καινουργιος χρονος. Σημερα ηταν εργασιμη μερα στη χωρα των βαρβαρων. Ηταν επισης σκοτεινη, βροχερη, κρυα, και γενικα ενα ματσο βιολες!

Εγινε και κατι αλλο που με στεναχωρεσε λιγο.
Παραμονη Χριστουγεννα, η μαμα βγαινοντας απο ενα ταξι μπροστα στο σπιτι της στην Αθηνα, μπουρδουκλωθηκε και επεσε κατω. Ευτυχως δεν επαθε τιποτα εκτος απο μερικους μωλωπες στο προσωπο πραγμα που ηταν αρκετο ομως να την κανει να αναβαλλει τα σχεδια της και να μη παει στο τραπεζι που ηταν καλεσμενη χτες. Ειναι πολυ κοκεττα η μαμα για να κανει εμφανιση με μωλωπες. Κατα βαθος ειναι ευχαριστημενη που δεν επαθε κατι πιο σοβαρο και σημερα ηταν και στα κεφια της γιατι πηγαν διαφοροι φιλοι και την ειδαν και της εκαναν παρεα. Αυτο λοιπον με στεναχωρεσε περισσοτερο γιατι δεν ειμαι εκει να της σβουριξω ενα φιλακι να περασει πιο γρηγορα.



Πεντε μερουλες λοιπον μας εμειναν μεχρι να τελειωσει ο χρονος. Καντε τους απολογισμους σας, παρτε τις αποφασεις σας για την καινουργια χρονια, μονο πεντε μερουλες για να εντυπωσιασετε τον Αγιο Βασιλη. Εγω παντως εχω παψει προ καιρου να κανω ανακεφαλαιωση, δε βγαινει τιποτα. One day at a time.
Πολλα φιλια!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Αγια Νυχτα αποψε
Θα κανω μονο μια ευχη
Εμεις οι μεγαλοι σε καθε μας αποφαση, σε καθε μας κινηση να σκεφτομαστε πρωτα τα παιδια και υστερα ολα τα αλλα και να τους δινουμε μονο αγαπη.

Χτες βραδυ ειχε ενα υπεροχο φεγγαρι πανω απο το στολισμενο δεντρο του γειτονα.
Στους φιλους που ερχονται εδω ευχομαι μια νυχτα μαγικη.
Φιλια

Αποηχος

Καλη σας μερα και Χρονια Πολλα.
Χτες σχεδον ολη μερα ειχα ετοιμασιες για το Χριστουγεννιατικο Παρτυ. Μεχρι το βραδυ που αρχισαν να ερχονται οι φιλοι και οι συναδελφοι δεν καθησα ουτε στιγμη. Εφιαξα μπολικα μεζεδακια και αν θελετε να παρετε μια ιδεα (η ενα μεζε) καντε κλικ στο

ΧΡΙΣΤΟΥΓΙΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΑΡΤΥ

Περασαμε ομορφα, αν και δεν ηρθαν ενας δυο πολυαγαπημενοι φιλοι γιατι ενεσκηψε ιος χρονιαρες μερες και ειλικρινα μου ελειψαν. Μερικοι ανθρωποι ειναι η ψυχη των παρτυ και εχουν ενα χαρισμα να ενωνουν ολους τους υπολοιπους σε μια παρεα. Νομιζω οτι ευχαριστηθηκαν ολοι γιατι δεν εμεινε σχεδον τιποτα και μερικοι -οι πιο κολλητοι-εμειναν και μεχρι αργα. Οι φιλοι μου φερνουν και τα κοριτσακια τους που ειναι αρκετα μεγαλα και ταιριαζουν μεταξυ τους. Στον κατω οροφο υπαρχει ενας χωρος που τους αρεσει να μαζευονται με μεγαλη TV και ανετους καναπεδες και κανουν το δικο τους παρτυ, φερνουν βιντεακια , παιζουν επιτραπεζια παιχνιδια και διασκεδαζουν. Ερχονται απανω μονο για να φορτωσουν τα πιατα τους και μετα εξαφανιζονται παλι. Ανταλασσουν και Χριστουγεννιατικα δωρα μεταξυ τους και φυσικα τα ανοιγουν επι τοπου.
Κατοπιν εορτης τα μαζεψα ολα γιατι ειμαι απο τους ανθρωπους που οταν ο νεροχυτης ειναι ανω κατω, δεν μπορουν να κλεισουν ματι. Επεσα ξερη και με ξυπνησε κατα τις 7 η ωρα η μαμα που ειδε λεει το νουμερο μου στον τηλεφωνητη της και ηθελε να δει αν θελω κατι. Το μονο που ηθελα ειναι να κοιμαμαι ακομα. Σα μπαγιατικο μυδι αισθανομαι σημερα.
Αποψε και αυριο εχει φαγητο εξω και μετα παλι τα Χριστουγεννα περιμενω την κουμπαρα και τα παιδια για ενα πολυ ζεστο και χαλαρο Χριστουγεννιατικο γευμα. Θα ανοιξουμε δωρακια θα μασουλησουμε μελομακαρονακια και με την κουμπαρα θα κουλουριαστουμε στον καναπε και θα αναλυσουμε τα ανοιξιατικα μοντελακια και τα παστελ σκανδαλα!
Σημερα βρεχει του σκωτομου και κανει και κρυο. Προγραμματιζω μεσημεριανο υπνο ελπιζοντας οτι δε θα θυμηθει κατι η μαμα, και ελπιζω να αργησει το βραδυ γιατι εδω που τα λεμε βαριεμαι οχι τοσο να τρεχω εξω αλλα να ετοιμαζομαι για εξω.
Γιορτινα φιλια!

Christmas Party

Αποψε περιμενω φιλους στο σπιτι για Χριστουγεννιατικο κοκτεηλ παρτυ και εχω να ετοιμασω ενα σωρο πραγματα. Ευτυχως δεν εχω εξωτερικες δουλειες και θα ασχοληθω με πιατελλες και ντεκορασιον. Τα ποτα τα αναλαμβανει ο καλος μου.
Χτες και προχτες το βραδυ μετα το γραφειο με φαγαν οι δρομοι να τελειωσω τα ψωνια για τα φαγητα. Περασμενες δεκα γυριζα σπιτι. Ολα ομως ειναι εδω, κουραμπιεδες , μελομακαρονα, βρηκα και υδρεικα αμυγδαλωτα, κι ενα σωρο τυρακια, σαλαμακια, τουρσακια κλπ που θα τα δειτε κατοπιν εορτης.
Χτες με επιασε ο οιστρος κι εφιαξα κομματακια απο φιλετο γαλοπουλας σε σαλτσα απο λεμονι και φασκομηλο, και θα τα περασω σε οδοντογλυφιδες με καστανο μαζι. Αυτο ειναι δικη μου επινοηση και ελπιζω να αρεσει. Μερικες αλλες ιδεες πηρα απο μια παλια αναρτηση του Νηστικου Αρκουδιου και απο ενα αρθρο στο Hemisphere που ειναι το περιοδικο της UNITED και το χαζευα στο ταξιδι.
Κι επειδη ο χρονος κυλαει γρηγορα και εχω να παρω και τη μαμα τηλεφωνο για τον Σαββατιατικο μαραθωνιο πηγαινω, και πριν τα Χριστουγεννα θα φιαξω ποστακι στην ταβολα μπιανκα με μπλογκοπαρτυ! Μεχρι τοτε ο Εγγλεζος, ο Βαυαρος μου καρυοθραυστης κι εγω σας στελνουμε γιορτινα φιλια.

Δωρα

Σημερα το πρωι ακουγα στο ραδιοφωνο για ενα καινουργιο κονσεπτ εδω που λεγεται re-gifting. Φυσικα ο ορος υπηρχε, απλα εγω δεν τον ειχα ακουσει. Re-gifting λοιπον ειναι οταν σου κανουν ενα δωρο κι εσυ το χαριζεις ως δωρο σε καποιον αλλο, ειτε γιατι δε σου γυαλισε αρκετα ειτε γιατι βαριεσαι να το αλλαξεις, ειτε γιατι ακομα και να θελεις να το αλλαξεις, δε ξερεις απο που το πηρανε και ντρεπεσαι να ρωτησεις. Καλα περιττο να πω οτι το βρισκω απαραδεκτο να χαριζεις κατι που σου χαρισαν.
Οι σχολιαστες επεμεναν, αφου κανουμε re-cycling μπορουμε να κανουμε και re-gifting. Και δινανε και συμβουλες τι να αποφευγουμε στο re-gifting. Να το τυλιγετε λεει σε καινουργιο χαρτι. ΕΛΑ ΧΑΡΤΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΣΟΥ! Αλλαξα σταθμο να μην ακουω παπαριες.
Δε λεω πολλες φορες μου εχουν κανει ενα δωρο που δε μου αρεσε η που ειχα ηδη. Και σε τετοια περπτωση, η το αλλαζω και το λεω σε αυτον που το εφερε για να μη ψαχνει να δει που ειναι η μπλουζα που μου χαρισε και αναρωτιεται γιατι δεν την φοραω. Ετυχε επισης να μη μπορω να αλλαξω κατι που εχω διπλο. Τοτε το δινω σε καποιον που μπορει να του φανει χρησιμο αλλα οχι σα δωρο, εξηγουμαι, μου το εκαναν δωρο αλλα δεν μπορω να το αλλαξω και μηπως εσυ το χρειαζεσαι? Εδωσα στη Δαφνη ενα κασκολ που δεν ηξερα απο που το ειχαν παρει και ηταν πολυ κοριτσιστικο. Αυτα ομως περιορισμενα σε ανθρωπους που μπορω να το κανω.
Τα δωρα ειναι σχετικα πονοκεφαλος αυτη την εποχη, αλλα αξιζει να σκεφτουμε λιγο τι θα αρεσε στον φιλο μας, στο παιδι μας σε οποιον τελος παντων εχουμε κατα νου. Υπαρχουν ανθρωποι - η γυναικα ενος συναδελφου για παραδειγμα - που ψωνιζουν για τα Χριστουγεννα ολο το χρονο. Οταν δει κατι που θα αρεσε σε καποιο γνωστο της το παιρνει ακομα κι αν ειναι ακομα Μαρτιος. Αυτο παλι το παρακαιρο δε μου καθεται με τιποτα. Μου εξατμιζει το ματζικ των Χριστουγεννων. Σημειωσε το και παρτο τα Χριστουγεννα, να εισαι in season βρε παιδακι μου.
Το δωρο που γινεται με σκεψη και αγαπη κανει μπαμ σε σχεση με εκεινο που παρθηκε τελευταια στιγμη ετσι για υποχρεωση. Και φυσικα δεν εχει καμια σχεση με την αντικειμενικη του αξια. Ενα μηδαμινο πραγματακι με αγαπη μπορει να μου φερει δακρυα συγγινησης. Να λοιπον οι δικοι μου κανονες για δωρα...
Ποτε δεν αγοραζω για δωρο αντικειμενα απο ευκαιριες. Για μενα ναι για τους αλλους ποτε.
Ανοιγω το δωρο οταν μου το δινουν. Εκτος αν φερνω καποιον αλλο σε δυσκολη θεση οποτε περιμενω να βρεθω μονο με αυτον που μου το χαρισε.
Δε κανω ακριβα δωρα σε καποιους που ξερω οτι δεν μπορουν να ανταποδωσουν - εξαιρουνται τα παιδια μου- και κυριως δε περιμενω ποτε να μου κανει καποιος δωρο επειδη εκανα κι εγω.
Και τελος ποτε δε χαριζω τα χαρισμενα.

Οι αντρες στην πλειοψηφια τους απεχθανονται τα ψωνια. Εκτος αν...



Χθες πηγα στο γραφειο ενα μικρο δωρακι σε ενα νεαρο συναδελφο που εχει ενα μωρακι εξι μηνων. Ηταν κατι για το μωρο. Ο συναδελφος ειναι απο την Κινα. Ερχομαστε λοιπον στην διαφορετικη κουλτουρα που ειναι αλλος παραγοντας στα δωρα και που εδω πρεπει να τον λαμβανεις υπ' οψιν σου. Ερχεται λοιπον σημερα ο νεαρος και μου φερνει μια σακκουλα δωρα. Κατ αρχας τον ευχαριστησα, του εξηγησα οτι τα Χριστουγεννα ειναι κυριως για τα παιδια, και ανοιξα τη σακουλα. Εκει ειναι που εμεινα. Δε θελω να κρινω το παιδι, απλα μου φανηκε πολυ περιεργο. Ηταν μια πανακριβη κρεμα προσωπου για ξηρα δερματα. Ντρεπομαι που το λεω αλλα δαγκωθηκα να μη γελασω. Γιατι και να του πω, ρε παιδακι μου τοσο σταφιδιασμενη με βρισκεις; δε θα το καταλαβει για αστειο. Αυτο το παιδι γελαει μονο οταν με δει να γελαω γιατι το θεωρει υποχρεωση. Το μεγαλυτερο καλαμπουρι να πω, αν δε γελασω πρωτη , αυτος δε σκαει το χειλακι του. Εκτος απο την κρεμουλα ειχε κι ενα κινεζικο φουλαρι μεταξωτο και μια δωροκαρτα απο γνωστο καταστημα ηλεκτρονικων. Αυτη την τελευταια λεω να την κανω re-gifting στο μικρο μου γιο. Κι αυτο γιατι το εν λογω καταστημα εμενα μου προκαλει αναφυλαξια ενω ο μικρος το θεωρει παραδεισο.

Αντε καληνυχτα σας και παω να βαλω την κρεμουλα ναχω μαγουλο βερυκοκο στο παρτυ.

White Christmas

"If we don't make Christmas an occasion to share our blessings, all the snow in Alaska won't make it white"
Bing Crosby

Το ακουσα σημερα το βραδακυ καθως γυρνουσα απο τη δουλεια στο ραδιοφωνο και μου φανηκε πολυ γλυκο. Αυτες τις μερες εχω καταργησει το ipod και ακουω μονο χριστουγεννιατικα τραγουδια. Η αποσταση σπιτι - γραφειο ειναι 5-6 τραγουδια δρομος.

Δυο μερες μου μεινανε για το παρτυ και προβλεπω να τρεχω μεχρι τελευταια στιγμη. Χτες τηλεφωνησα στη Τζενουλα που εχει το ζαχαροπλαστειο στο Rockville και μετα το γραφειο θα παω να παρω κουραμπιεδες και μελομακαρονα. Τι καλα θα ητανε να ειχα ενα φουρνο κοντα μου, ομως για κατι τετοια πρεπει να οδηγω σαραντα λεπτα one way εννοειται. Χαλαλι ομως τα γλυκα της Τζενης ειναι υπεροχα. Ειναι ενα νεαρο ομορφο κοριτσι που φιαχνει μονη της ολα τα γλυκα με συνταγες της γιαγιας της. Τα Χριστουγεννα φιαχνει και διπλες που ειναι το αγαπημενο μου Χριστουγεννιατικο γλυκο.
Προπερσυ (τελος του 2005 προς 2006) ειχα ερθει τις γιορτες στην Αθηνα. Ολοι οι δικοι μου που ξερουν ποσο μου αρεσουν οι διπλες ηρθαν να με δουν με ενα κουτι διπλες ανα χειρας, και φιλη της πεθερας μου η κυρια Κατινα μου εφιαξε ξεροτηγανα που ειναι η κρητικη παραλλαγη χωρις αυγα αλλα εξ ισου νοστιμα.
Σταματω τωρα αυτες τις γλυκειες αναμνησεις που μου φερνουν τρελλη λιγουρα και ευχομαι αυτα τα Χριστουγεννα να δωσετε αγαπη και να παρετε αγαπη.
Πολλα Χριστουγεννιατικα φιλια.


Υ.Γ. Η φιλη μου η Sidney μου εστειλε φωτογραφιες απο τη βολτα μας στο Pebble Beach και τις εβαλα εδω.

Τα εκατοστησαμε.

Καλησπερα.
Σημερα συμπληρωσαμε τα 100 ποστς.
Αυτο αντιστοιχει περιπου σε 2 ποστς την εβδομαδα μεσα σε ενα χρονο. Αρχισα να γραφω εδω την περασμενη Πρωτοχρονια ετσι απλα γιατι ανακαλυψα το μπλογκερ και με ενθουσιασε η ιδεα. Για δυο τρεις μηνες κανεις δεν ηξερε οτι υπαρχει αυτο το μπλογκ. Μετα το ανεφερα πρωτα στην γλυκεια μου Λειντυ Μπλου η οποια εβαλε το λινκ μου στο δικο της και μου εκανε την τιμη να με αφησει να γραφω και στο μπλογκ ερειπεια και χαλασματα.
Με τον καιρο αρχισα να γραφω πιο συχνα και ξερω οτι μερικοι φιλοι το διαβαζουν και χαιρονται μαζι μου η μοιραζονται την καθημερινοτητα μου . Μπορει να μη γραφουν εδω αλλα μου το λενε διαφορετικα. Με εφερε σε επαφη με αλλα αξιολογα μπλογκς και ενδιαφεροντα ατομα και ολα αυτα τελικα, για μενα εδω που βρισκομαι ειναι ζωτικη αναγκη. Η μοναξια της
Αμερικης εκτος απο κοινωνικη ειναι και μοναξια κουλτουρας. Χανεσαι στο πληθος.
Πολλες φορες εγραψα κατεβατα και μετα τα εκανα ντηλητ. Κι αυτο γιατι οταν τα διαβαζα ξανα κατι δε μου πηγαινε καλα. Ετσι οταν εμαθα για το καινουργιο βιβλιο της Μανινας Ζουμπουλακη " Πως να γραψεις" απο διαφορα αλλα μπλογκς, το παρηγγειλα αμεσως.



Ειναι το πρωτο βιβλιο που διαβασα στις διακοπες μου. Δεν εχω καμμια προσδοκια να γινω συγγραφεας, αν ειχα ανησυχιες, θα γινει ειχαν εκδηλωθει στα νειατα μου, αλλα επειδη ειμαι υπερμαχος του "γηρασκω αει διδασκομενος" μου αρεσει διαρκως να βελτιωνομαι.
Το βρηκα εξαιρετικα ενδιαφερον. Διαβασα πραγματα που ποτε δεν ειχα σκεφτει σε σχεση με το γραψιμο. Ανακαλυψα πολλα απο τα λαθη μου που ισως ακομα επαναλαμβανω λογω κεκτημενης ταχυτητας, αλλα εμαθα να ξαναδιαβαζω το κειμενο και να αυτοκρινομαι. Βρισκομαι αρκετα χρονια στην Αμερικη και το στοιχημα (με τον εαυτο μου) ηταν παντα, οτι δε θα ξεχασω ουτε θα προδωσω ποτε τη γλωσσα μου. Καποτε η μαμα της Ντανυς μου ειπε: Βρε Δεσποινακι τι accent αμερικανικο ειναι αυτο που μας εφερες; Επαθα πλακα, ρωταγα με αγωνια ολους τους γνωστους μου αν παρατηρουν κατι το "εξωτικο" στα ελληνικα μου και ευτυχως ολοι απαντουσαν αρνητικα. Και κατεληξα στο συμπερασμα οτι η μαμα της Ντανυς πεταξε μια απο τις γνωστες της μπαρουφες.
Οταν ημουν μαθητρια εγραφα καλες εκθεσεις, και η σερ Σεμπαστιεν με εβαζε να τις διαβαζω στην ταξη αλλα τοτε τα θεματα ηταν περιορισμενα και οχι απαραιτητα ενδιαφεροντα. Οταν ενα θεμα δε σε ενδιαφερει δε πα να χτυπιεσαι, δε γραφεις καλα.
Με τον καιρο ασχοληθηκα περισσοτερο με "technical writing" , reports, papers, documentation, αρτηριοσκληρωτικα κειμενα που δε χωραει συναισθημα ουτε ψυχη. Ετσι λοιπον αυτο εδω το μπλογκ μου εχει δωσει αυτη την διεξοδο.
Να τα χιλιασουμε λοιπον.
Πριν λιγο καιρο ανακαλυψα το μικρο widget που μου δειχνει απο που ερχονται οι επισκεπτες μου. Με μεγαλη εκπληξη ειδα περιπου εικοσι ατομα την ημερα απο διαφορα μερη. Αυτοι που ξερω εγω ειναι λιγωτεροι απο δεκα και μαλιστα δεν ερχονται καθημερινα. Εξ αλλου βλεπω επισκεψεις απο Λευκωσια, Τρικαλα, Περαμα οπου δε γνωριζω κανενα. Σε αυτους που ερχοντα ετσι σιωπηλα, θελω να ευχηθω καλες γιορτες και να τους πω οτι μου δινουν μεγαλη χαρα. Παρεα ειναι και καποιος που απλα στεκεται για λιγο διπλα σου.

Αυτα για σημερα.
Αυριο οπως ειπε και η Μαργαριτα αν ειμασταν στην Ελλαδα τωρα, θα απεργουσαμε με τους μηχανικους, αλλα ειμαστε αλλου γι αλλου και εχουμε δουλεια. Καληνυχτα και ονειρα γλυκα.

Υ.Γ. Τα αρκουδακια του τιτλου περνανε εντεκα μηνες το χρονο επανω στη σιφονιερα της Δαφνης. Το Δεκεμβρη κατεβαινουν και καθονται γυρω απο το δεντρο. Φετος αυξηθηκαν κατα ενα και γινεται συνωστισμος γι αυτο τα εβαλα μπροστα σε μια μπαλκονοπορτα. Ο καινουργιος ειναι στη μεση με το μπλε πρασινο πουλοβερακι. Τον λενε Ermenegildo ( αλα Zegna)

Κουρασμενη καληνυχτα

Δυο λογακια αποψε γιατι ειμαι πτωμα στην κουραση, ειμαι ομως και ευχαριστημενη. Το πρωι καταφερα να λυσω καποιο προβλημα στη δουλεια που με παιδευε μια βδομαδα και ερχοταν στο μυαλο μου το Σαββατοκυριακο. Οταν αφηνω εκκρεμοτητες τις Παρασκευες λες οπως και να κανουμε μου το χαλαει λιγο.
Και με το λαπτοπ ειχα καποια καλα νεα.
Αποψε μετα απο μια ωρα στο τηλεφωνο με το σερβις του κομπιουτερ και μετα απο μερικα τεστακια που μου ζητησανε να κανω, η διαγνωση ηταν οτι δεν ειναι το hard drive αλλα το mother board. Αυτο σημαινει οτι τα αρχεια δεν εχουν καταστραφει. Προς το τελος της εβδομαδας θα ερθει καποιος στο σπιτι να το αλλαξει. Και ευτυχως ειναι ακομα σε γκαραντι. Να τα δω πρωτα και μετα θα πανηγυρισω. Αλλα τουλαχιστο ελπιζω.
Μεχρι τοτε ακομα στο παλιο μακ καταφερα να ξανακατεβασω τις φωτογραφιες απο την Καλιφορνια και να φιαξω ενα ποστακι στην tavola bianca.
Και μετα σου λενε οτι η Δευτερα ειναι η χειροτερη μερα.
Οχι παντα.
Ακουσα οτι αυριο θα εχει παγωνια σε ολη την Ελλαδα.
Κι εδω περιμενουμε υπο το μηδεν.
Κουκουλωθειτε.
Νυσταγμενα φιλια.

Μια βδομαδα μας εμεινε.

Ξημερωνει Κυριακη
Σημερα υποσχεθηκα στον ξεπορτη εαυτο μου οτι δε θα παω πουθενα.
Ε φτανει εχτες που τρεχαμε ολη τη μερα. Του Ερρικου του ειχα μια εκπληξη. Να παει να ταχυδρομησει τα πακεττακια που εφιαξα για Ελλαδα. Δεν τις αντεχω αυτες τις ουρες και εξ αλλου επρεπε να τελειωσω τα αλλα δωρα για τους φιλους και για τα παιδια εδω. Και για τον ιδιο φυσικα αλλα δε θα γραψω τι του πηρα μηπως και διαβασει το ποστ. Το δικο του το δωρο ειμαι σιγουρη οτι θα του αρεσει αλλα μου βγηκε το λαδι να το μεταφερω και να το τυλιξω και να του βαλω και κορδελλα γιορταστικη. Στα γονατα στο πατωμα να το τουμπαρω απο δω κι απο κει και μετα, οταν επι τελους τα καταφερα, το εσπρωξα σιγα σιγα και το εβαλα πισω απο ενα φικο στην τραπεζαρια. Δε τοχει δει ακομα - χε χε - Αλλοιως θα εκανε τα κομεντς του, οπως εκανε για καθε αλλο δωρο που με εβλεπε να φερνω και να τοποθετω κατω απο το δεντρο.
- Α! τι εχουμε εδω.. ετοιμος ο τενεκες το λαδι, για να εχετε ολο το χρονο!
- Α να και το πακεττακι με το ανοιχτηρι του τενεκε!
Ελεγε διαφορα
Το πρωι λοιπον τελειωσα με τα δωρα εγω και εφυγε αυτο το βαρος απο πανω μου. Ειχα αρχισει απο την Πεμπτη το βραδυ βεβαια. Ειχε το Bloomie's private sale - αυτο σημαινει οτι σε ειδοποιουν απο πριν και κανουν μια επι πλεον εκπτωση 15% αν χρησιμοποιησεις την δικη τους καρτα. Αυτα τα ψωνια τα ευχαριστηθηκα πολυ γιατι δεν ειχε κοσμο μετα τις 6 που πηγα εγω και ειχα 2-3 σε καθε οροφο να με εξυπηρετουν, για να μη γραψω και το αλλο το τελειο. Στα ανδρικα παω να πληρωσω και ηταν δυο κυριοι πριν απο μενα. Οταν σταθηκα λιγο πιο πισω εκαναν χωρο και μου λενε, περαστε, οι κυριες προηγουνται. Χαμογελασα και προχωρησα, ποια? εγω η υπερμαχος της ισοτητας των δυο φυλλων και κορη του μεγαλυτερου φεμινιστη του μεταπολεμου .. ναι εγω τρελλαινομαι για τζεντλμεν.
Κανονικα θα μπορουσα να τα παω στον τελευταιο οροφο να μου τα τυλιξουν κιολας αλλα αυτο θα επαιρνε δυο ωρες και με ειχε κοψει λορδα. Τα τυλιγω μονη μου και τα στολιζω με διαφορα στολιδια και θα μπορουσα να ειμαι και επαγγελματιας δωροτυλιχτης, δυο χερακια θελει και κεφι.
Χτες παλι συμπληρωσα οσα μου λειπανε κι εκανα ψωνια για τα παιδακια των φιλων μου. Εχουμε λοιπον 5 κοριτσακια ηλικιας 9-11 ετων, που ξαφνικα φετος μεγαλωσαν και ειναι δεσποινιδουλες. Οσο ειναι μικρα ειναι τρελλα να ψωνιζεις για τα παιδια. Εγω προσωπικα χαζευω στα παιδικα και καπως ετσι μου φευγει ο χρονος απο τα χερια. Εξ αλλου για τα παιδια ειναι τα Χριστουγεννα περισσοτερο. Τωρα εχει ομορφα πραγματα και για αγορακια. Αλλα παντα για τα κοριτσακια υπαρχουν περισσοτερες εναλλακτικες οπως αλλωστε και για τις κυριες σε σχεση με τους κυριους.
Οταν ηταν τα δικα μου μικρα, παντα εβρισκα του κοσμου τα πραγματα για τη Δαφνη, ενω με τα αγορια παιδευομουνα, και παιδευομαι ακομα δηλαδη.
Πηρα και ωρισμενα πραγματα και για το παρτυ του επομενου Σαββατου και μερικα δωρακια για τους συνεργατες μου στο γραφειο, εκει δεν εχω και πολυ να σκεφτω, παιρνω συνηθως φαγωσιμα, τρουφιτσες, πανετοννε, ποτα και τετοια.
Εφερα και μια ετοιμη σουπα cioppino - η ακαματρα δε μαγειρεψα χτες - και επι τελους καθησαμε παρεα στο σπιτι μας και φαγαμε. Ο Ερρικος απεφανθη οτι πιο νοστιμα τρωμε εδω παρα στο Σαν Φρανσισκο αλλα αυτο δεν ισχυει. Ειναι που μαζευτηκαμε, αναψαμε το τζακι, και ηρεμησαμε χτες βραδυ, αυτο βασικα κανει το φαγητο πιο νοστιμο.
Αποψε περιμενω τα αγορια για φαγητο οποτε θαχουμε και παρεουλα. Θα τελειωσω τα πακεττα και θα φιαξω τη λιστα για το παρτυ. Αυτη η ρημαδολιστα αλλοιως αρχιζει, στη διαδρομη αλλαζει και στο τελος δεν εχει καμμια σχεση με την αρχικη.
Αλλα εχω ενα συστημα βρε παιδι μου, οχι οτι κι οτι.
Γλυκα φιλια

Πανικος

Καλημερα.
Χτες το βραδυ εκει που επινα το κρασακι μου και ειχα στησει ψιλη κουβεντουλα στο κομπιουτερ με την Σοφη, ξαφνικα παγωνει η οθονη και δε κουνιεται τιποτα. Ε καλα αυτα συμβαινουν σκεφτηκα και παω να το κανω reboot. Τιποτα απολυτως δε γινοτανε, μια οθονη μαυρη και μια παυλα σε μπλινκ μπλινκ κατασταση. Ξαναπροσπαθησα.. αλλα αδικα. Πηρα τηλεφωνο και ρωτησα και μου ειπανε οτι πρεπει να καηκε ο σκληρος δισκος. Υπεροχα, μονο αυτο μου ελειπε χρονιαρες μερες. Μπαι δε γουεη γραφω απο ενα παλιο δανεικο μακ τωρα.
Εχω στεναχωρεθει παρα πολυ. Χτες με επιασε ενα τεραστιο παραπονο. Δεν ειναι για τον παλιοκομπιουτερ αλλα για οσα του ειχα βαλει απανω. Προγραμματακια, φωτογραφιες, μονο τα τραγουδια που ειχα φορτωσει απο τα σιντι ειναι απειρες ωρες δουλειας. Και τωρα βεβαια μουτζωστε με, αλλα σε ενα σπιτι που εχει τα παντα για να κανεις backup και να εχεις το κεφαλι σου ησυχο, εγω εδω κι ενα χρονο δεν εκανα τιποτα.
Παλιες φωτογραφιες τις εχω φυλαξει, απο προσφατες οτι εχω βαλει εδω. ΕΥΤΥΧΩΣ τις τελευταιες απο το ταξιδι τις εχω ακομα στην καμερα και δε τις εσβησα. Τελος παντων οσοι ασχολουνται με τα παλιοκομπιουτερ που εχουν γινει αναποσπαστα αντικειμενα της καθημερινοτητας μας με καταλαβαινουν.
Θα δοκιμασω να να δω αν μπορω να σωσω τιποτα, και αν μπορεσω εχει καλως, αλλοιως την υγεια μας να εχουμε, και σε δουλεια να βρισκομαστε. Ειναι ομως μεγα σπασιμο. Βρε λες να με καταραστηκε κανεις σε στυλ .. που να σου καει ο σκληρος ; δε καιγοντουσαν καλυτερα τα λαμπακια στο δεντρο.
ΟΥΦ..
Ακομα και η φωτογραφια που εβαλα σημερα ειναι απο περσυνο ταξιδι. Δε θελω να χαλασω τη χαρα των ημερων.
Η μαμα ειναι μια χαρα πριν λιγο μιλησαμε κι αυτο για μενα ειναι τονωτικη ενεση. Ο καλος μου γυρισε χτες αργα και χωρις να του πω τιποτα παρ' ολο που χαμογελουσα οταν μπηκε μεσα, μου λεει εσυ κατι εχεις. Του ειπα τι εχω και αμεσως εβγαλε απο την μαγικη του ντουλαπα με τα ηλεκτρονικα και τα καλωδια αυτο εδω το κομπιουτερακι που ειχε βγει στη συνταξη, για να εχω να γραφω. Θελω να πω οτι οι λογοι που ειμαι χαρουμενη ειναι απειρως σημαντικωτεροι απο τους λογους που με χαλασαν χτες και οπως ειπε και η μαμα " αυτο κοριτσακι μου να ειναι ολη σου η στεναχωρια" .
Παμε παρακατω. Τα καταφερα με υπερωριες να τελειωσω τα ψωνια για Ελλαδα και σημερα θα τα ταχυδρομησω. Αν δε φτασουν μεχρι τα Χριστουγεννα, εχουμε τη δικαιολογια οτι ο Αη Βασιλης ερχεται την Πρωτοχρονια.
Μετα εχω να κανω μερικα ακομα ψωνια και ελπιζω να προλαβω πριν αρχισει ο χαμος εδω γιατι περιμενουμε παγωμενη βροχη και ισως χιονι.
Κωλοπιλαλες λοιπον και τρεχω.
Πολλα φιλια.

Υ.Γ. New year's resolution νουμερο ενα: Θα κανω backup μια φορα το μηνα.

Pacific Coastline

Απο τις πρωινες μου βολτες στην παραλια την περασμενη εβδομαδα.

Στη βαση μου

Κανονικα εχω μια διαθεση για γκρινια, αλλα θα το προσπερασω γιατι ερχονται οι γιορτες και δε θελω να χαλασω το σκηνικο. Αλλαζω ντεκορ λιγο με μια φωτογραφια που εβγαλα στο Monterey, αλλαζω μουσικη επενδυση με ισως το πιο αγαπημενο μου Χριστουγεννιατικο τραγουδι, και φερνω μια γευση απο την ακτη οπως την εβλεπα καθε μερα απο το μπαλκονι μου. Αυτη ειναι απο την τελευταια μερα με τη φουρτουνα και τα γλαρακια παραταγμενα στη σειρα. Τα κυμματα κανουν πολυ θορυβο και οταν πρωτοπηγαμε σκεφτηκα οτι δε θα μας αφηνανε να κοιμηθουμε. Εκανα λαθος ομως, αντιθετα αυτος ο θορυβος σε αποκοιμιζει και μαλιστα πολυ γλυκα. Ωρες ειναι να παω να παρω κανενα απο κεινα τα σιντι που κανουν φλαπ φλουπ, και τσιου τσιου. Καντε ενα κλικ να τα δειτε και απο κοντα, ειναι υπεροχα.
Το ταξιδι χτες ηταν πολυ ομαλο, στην ωρα μας φυγαμε στην ωρα μας φτασαμε -εντεκα το βραδυ - βρηκα ενα ουρανο να εχει κατεβει στη γη, ομιχλη πυκνη και ψιλοβροχο. Σημερα τα ιδια, πως να μη κατεβει η διαθεση;
Κατεβασα τις φωτογραφιες μου αποψε αλλα δε προλαβαινω να τις δω ολες. Σιγα σιγα. Ο ταχυδρομος μου εφερε μαζεμενη την αλληλογραφια και μεσα στην κουτα βρηκα κι ενα δωρακι απο μια φιλη που υπεραγαπω. Στην πιο καταλληλη στιγμη, εκει που λες αντε παλι ρουτινα, κατι γινεται και χαμογελας. Η δακρυζεις γιατι ενω θελεις να την αγγαλιασεις και να τη φιλησεις για την αγαπη της δε φτανεις γιατι ειναι σε αλλο ημισφαιριο. Οποτε την παιρνεις τηλεφωνο και δακρυζετε μαζι.
Αυτο το ταξιδακι με εβγαλε πολυ απο τα προγραμματισμενα μου. Εχω 3 μερες να τελειωσω τα ψωνια για Ελλαδα και να τα ταχυδρομησω. Αυριο μετα το γραφειο θα πεταχτω στα μαγαζια. Και η ψευδαισθηση που ειχα οτι λογω διαφορας ωρας θα αντεχα περισσοτερο, κολοκυθια με τη ριγανη, ηδη νυσταζω και ειναι μολις εννιαμισυ.
Τι ειπα, δε θα γκρινιαζα? Ε καλα παντα λεω και ξελεω. Φιλια παντως, εστω και γκρινιαρικα.

Επιστρεφω

Σημερα ειναι η τελευταια ημερα των μινι χειμερινων διακοπων μου. Απο αυριο και μαλιστα πολυ νωρις καθε κατεργαρα στον παγκο της και μαλιστα πρωι πρωι και αντε να δουμε τι με περιμενει.
Ομως το αυριο ειναι αυριο και το σημερα σημερα. Το προγραμμα εχει καφεδακι, βολτα στο κεντρο, μεσημεριανο με τη Δαφνη και μετα παιρνω το μετρο και κατεβαινω προς αεροδρομιο.
Θαθελα πολυ να μπορουσα να διακτινιστω γιατι ειναι και 6 ωρες ταξιδι και δε το κανω κεφι καθολου και ιδιεταιρα γιατι ταξιδευω μονη μου. Ο καλος μου θα συνεχισει την παραμονη του εδω γιατι εχει δουλεια. Αντε μιση μερα ειναι θα περασει. Εχω μαζι μου και το βιβλιο του Μανου Ελευθεριου ῾Ο καιρος των Χρυσανθεμων῾ που ειναι το δευτερο βιβλιο που εφερα και αποψε στο ταξιδι αρχιζει η αναγνωση.

Χτες λοιπον συναντηθηκαμε με τη Δαφνη το πρωι στο Union Square και αρχισαμε τη μερα με φρεσκοτατα brioches και καφε al fresco παρακαλω. Ειχε μια λιακαδα χτες και ο ηλιος επεφτε κατευθειαν πανω μας. Το πρωι δεν εχει πολυ κοσμο και βλεπεις τα παντα, τα περιστερια τριγυρναγανε γυρω μας μηπως και μας πεσει καποιο ψιχουλακι, ο τρελλος της πλατειας χορευε και περπαταγε σαν την παπια, ενα αγορακι ηθελε να τον μιμιθει και καθυστερουσε τη μαμα του που βιαζοτανε να φυγει, και ενα τσουρμο καλλιγραμμα κοριτσια εκαναν προβες μετα μουσικης για το fashion show που θα γινοταν το βραδυ. Και ολα αυτα μετα μουσικης φυσικα. Σε ενα βαθρο καποιος γνωστος ποδοσφαιριστης ( που μου ειπε η Δαφνη ποιος ειναι αλλα δε συγκρατησα ουτε ονομα ουτε ομαδα, τοοοσο ασχολουμαι με αυτα ) μιλαγε με κατι αλλους και μαλλον ετοιμαζοταν για συνεντευξη. Ετσι καπως ηταν χτες το πρωι η πλατεια.

Μπηκαμε σε 2-3 καταστηματα πιο πολυ για να παρω μια ιδεα για Χριστουγεννιατικα δωρα, διοτι αυτα τα ιδια καταστηματα τα εχουμε κι εμεις και φυσικα δε θα τα κουβαλαω απο δω. Το μεσημερι καναμε μια σταση σε ενα μπιστρο για Croque madame και πατατινια, και μετα γυρισαμε στο ξανοδοχειο γιατι ειλικρινα αρχισα να σερνομαι. Φαινεται οτι ολη η κουραση αρχισε να ξεσπαει, ανεπνευσα πολυ οξυγονο, δε ξερω τι ητανε, αλλα αισθανθηκα οτι αν δε ξεκουραζομουνα θα με μαζευανε. Ετσι ξαπλωσααμε στους καναπεδες με τα ποδια ψηλα και βλεπαμε τους μαγειρες στο food network κατι που καναμε μαζι και παλια, και που ολο ψεγαδια τους βρισκουμε γιατι εμεις ( νατουρελεμαν νομιζουμε οτι ) τα κανουμε καλυτερα.

Χαλαρα λοιπον και το βραδυ ειχα ανακτησει τις δυναμεις μου για να βγουμε για δειπνο με μεγαλη παρεα. Τιποτα το αξιοσημειωτο, απλα η χαρα που ξαναβρισκεσαι με ανθρωπους που βλεπεις 2 φορες το χρονο.

Δε πιστευω στα ονειρα.. αλλα θαθελα να ηξερα τι σημαινει να σου κοβουν τα μαλλια με ενα μακρυ ψαλιδι. Αυτο ειδα χτες βραδυ στον υπνο μου.. για να δω εχει τιποτα στο νετ;

Να μην ειχε; Λεει λοιπον ..αν δειτε οτι σας κοβουν τα μαλλια, θα σας φυγουν οι στεναχωριες και τα βασανα. Δε ξερω τι λεει εμενα δε μου αρεσε η κουπ του ονειρου, ζιγκ ζαγκ ητανε.. χαλι καταμαυρο.

Αυτα για σημερα, καλη ανταμωση απο Ουασινγτον και πολλα φιλια.




Υ.Γ. Η φωτογραφια ειναι απο εδω . Φυσικα χτες το βραδυ περνωντας απο μπροστα το φωτογραφισα κι εγω. Συντομα θα φερω ενα σωρο φωτογραφιες.

Εκδρομη στην κρασοχωρα.

Καλημερουδια σας.
Χτες οπως σας ειχα πει επισκεφτηκαμε τους οινοπαραγωγους της Napa και της Sonoma Valley.
Επειδη οποιαδηποτε περιγραφη χωρις της φωτογραφιες που εβγαλα θα ειναι πολυ φτωχη, αρκουμαι σε ενα επιγραμματικο οδοιπορικο, με την υποσχεση να σας παω μια βολτα οταν γυρισω σπιτι.
Περασαμε λοιπον απο το San Francisco απεναντι απο το Bay Bridge, και απο τον 80 πεσαμε στον 29 στο Napa Valley. Επισκεφτηκαμε τρεις οινοπαραγωγους, και την περιφημη σχολη Culinary Institute of America στην οποια θα αφιερωσω ειδικο ποστ στην Tavola. Αυτο για μενα ηταν το highlight της ημερας.
Περασαμε στην Sonoma Valley, μεσα απο τα Spring Mountains κατεβηκαμε νοτια απο το δρομο 101 και την golden gate.
Το βραδυ ελαχιστο φαγητο στο LuLu's και μαλιστα χωρις κρασι γιατι απο το δοκιμασε δοκιμασε ολη μερα, ειχαμε γινει και κουδουνια σχετικα.
Σημερα θα συναντηθω με τη Δαφνη στο Union Square και βλεπουμε.

Μ᾽αρεσει να γραφω τα ποστς το πρωι. Ειναι πιο ξεκαθαρο το μυαλο. Δυστυχως σε λιγες μερες θα ξαναγυρισω στη ρουτινα μου και θα περναω απο δω τα βραδυα. Ετσι λοιπον σας αφηνω και σημερα με την ευχη να εχετε καλη βδομαδα.
Φιλια

Ξημερωνει Κυριακη.

Τελικα δε προκειται να συνηθισω την αλλαγη της ωρας, το πηρα αποφαση. Ακομα ξερω οτι οταν γυρισω θα εχω το ιδιο προβλημα αντιστροφα, θα ξυπναω στις 10 το πρωι. Αυτα ομως ειναι ψιλα γραμματα μπροστα στις ομορφα γεματες μερες που περναμε εδω. Εξι το πρωι λοιπον παλι με τον πρωτο καφε για να σας πω τα χτεσινα.
Το πρωι συναντηθηκαμε με τη Δαφνουλα στο Ferry building στο Pier 1. Καθε Σαββατο μαζευονται οι παραγωγοι της περιοχης και στηνουν μια λαικη αγορα. Τα παντα ειναι καταφρεσκα, οργανικα, οικολογικα οπως θελετε πητε τα και νοστιμωτατα. Η αγορα ειναι στημενη εξω, αλλα υπαρχουν μονιμα πρατηρια στο εσωτερικο του κτιριου. Τα προιοντα ειναι συνηθως εποχιακα, αλλα εχει και τοπικα οπως κρασια και λαδια. Μετα απο ενα συντομο πρωινο στο Pete's cafe -τοπικο καφενειο - με μπλουμπερι μαφινς και ταρτακια μηλου, καναμε βολτα σε ολη την αγορα.
Εκτος απο τα κρασια που μπορεις να δοκιμασεις, και τα οποια δεν δοκιμασαμε επειδη ηταν πολυ νωρις, μπορεις να δοκιμασεις και διαφορα ελαιολαδα. Δε ξερω αν εχετε υπ᾽οψιν σας πως δοκιμαζουν το ελαιολαδο. Παιρνουμε μια ελαχιστη ποσοτητα αναμεσα στα χειλη και τα δοντια και μετα ρουφαμε το λαδι ετσι ωστε να περασει αναμεσα απο τα δοντια. Με αυτο τον τροπο ερχεται σε επαφη με τον αερα και καταλαβαινουμε τις γευστικες του ιδιοτητες, οξυτητα, αρωμα κλπ. Αυτο το κολπο το εμαθα πριν μερικα χρονια στην Arles στη Γαλλια που επισης εχουν παραγωγη λαδιων. Μερικα ηταν πολυ νοστιμα. Λαδι δεν πηρα γιατι πρωτον αντε να κουβαλαω μπουκαλια, και δευτερον ειμαι μια προκατειλημμενη λατρις του ελληνικου λαδιου και προτιμω να στηριζω τους ελληνες παραγωγους. Πηρα ομως ενα βαζακι αλατι με λουλουδια λεβαντας, που κανει ενα νοστιμωτατο ντιπ, και θα το φιαξω στο Χριστουγεννιατικο παρτυ.
Μετα απο το Σαββατιατικο σουλατσο στην αγορα, περναμε απεναντι και παμε βολτα στα καταστηματα του Embarcadero Center οπου υπαρχουν υποκαταστηματα απο ολες τις επιχειρησεις που μπορει να βρει κανεις και στο κεντρο, και κανει τις αγορες λιγο πιο ανετες μια και ειναι ολα μαζεμενα σε μια mall.
Ανηφορισαμε την Washington Street οπου βρισκεται και το διαμερισμα της Δαφνης, και στριψαμε αριστερα στο Chinatown. Απο περσυ ειχα βαλει στο ματι κατι ασπρα λινα τραπεζομαντηλα. Πηρα και μερικα μικρα δωρακια και κατηφορισαμε προς το Union Square. Μεσημεριανο καφεδακι στη λιακαδα και μετα χωριστηκαμε με τη Δαφνη που ειχε κανονισει να βγει το απογευμα και το βραδυ με κατι φιλους της.
Πηραμε το αυτοκινητο και κατευθυνθηκαμε βορρεια. Περασαμε την Golden Gate που το ειχα καημο μια και περσυ δε τα καταφερα και καταληξαμε στη μικρη παραθαλασσια πολη Sausalito. Απο το Sausalito μπορεις να δεις το Σαν Φρανσισκο απεναντι σα καρτ ποσταλ. Δεξια και αριστερα απο ενα κεντρικο δρομο καταστηματα με σουβενιρ, φαγωσιμα, ρουχα και κυριως art. Μιλαμε απο fine art μεχρι καρακιτσαριο. Πηγμενος ο τοπος σε γκαλλερι. Η δυτικη ακτη της Αμερικης εχει μεινει λιγο στα σιξτις, και κυριως οι σημερινοι εξηνταρηδες που τοτε ηταν τα παιδια των λουλουδιων.
Δε μας εκανε και ιδιεταιρη διαθεση να μεινουμε εκει για φαγητο παρ᾽ολο που ειχε πολλα εστιατορια, ετσι το βραδυ πηγαμε για sushi στο Japantown.

Καποια στιγμη θα επανελθω με τις δικες μου φωτογραφιες, και σας χρωσταω, μια βολτα στο Carmel, μια βολτα στο Cannery Row, και μια βολτα στο Pebble Beach. Στο τελευταιο την επαθα γιατι εβγαλα τοσες φωτογραφιες στο Carmel ωστε μου αδειασαν οι μπαταριες. Η φιλη που ηταν μαζι μου ομως μου υποσχεθηκε να στειλει με μεηλ τις φωτογραφιες τις δικες της.

Σημερα εχομε κανονισει εκδρομη στη Napa Valley και στη Sonoma Valley σε οινοπαραγωγους. Το βραδυ μαλλον θα συναντηθουμε με φιλους γαι φαγητο.

Σε μια πολη μεγαλη παντως υπαρχει παντα και μεγαλη μοναξια. Και εδω στο Σαν Φρανσισκο οι ανθρωποι την βγαζουν πιο εντονα απο μεσα τους. Τι θελω να πω;

Συναπαντημα πρωτο. Ο ανθρωπος κατεβαινει το δρομο φορτωμενος ψωνια. Κραταει σακκουλες στο ενα χερι, με το αλλο κανει χειρονομιες και ταυτοχρονα μιλαει σε ενα φανταστικο φιλο του που υποτιθεται οτι περπαταει διπλα του. Αγνοει ολους τους περαστικους και συνεχιζει ενα ατελειωτο μονολογο. Ποιος περπαταει διπλα του; Ο φιλος του, η γυναικα του, μονο αυτος ξερει.

Συναπαντημα δευτερο. Sausalito. Σε ενα πεζουλι καθεται μια εξηνταρα με μακρυ ασπρο μαλλι. Κοιταει τη θαλασσα. Σε λιγο εχεται ενας εξηνταρης με μακρυ ασπρο μαλλι. Αργησες, του λεει. Καπνιζα τη μαριχουανα μου της λεει αυτος. Καθεται διπλα της και κοιτανε σιωπηλοι τη θαλασσα.

Συναπαντημα τριτο. Στο φαναρι η μαυρη κοπελλα με τα ρολλευ στα μαλλια εχει ακουστικα στα αυτια και προφανως ακουει μουσικη. Χτυπιεται στους ρυθμους που μονο εκεινη ακουει και προσφερει χορευτικο θεαμα στους περαστικους.

Συναπαντημα τεταρτο. Η γηραια κυρια με το Πι περπαταει στην πιο ακριβη περιοχη της πολης, στην Ποστ στρητ. Φοραει μια υπεροχη πλεχτη ζακεττα με Χριστουγεννιατικα σχεδια. Ακριβη τσαντα. Περπαταω αντιθετα και πλησιαζω να περασω απο δεξια. Με κοιταζει ..σταματα μου χαμογελαει πλατεια. Merry Christmas μου λεει. Της ανταποδιδω το χαμογελο και την ευχη. Merry Christmas καλη μου ομορφη ευγενικη μοναχικη κυρια.

Πολλα γλυκα φιλια.

Τελειες μερες, τελειες νυχτες...

Ειχαμε μεινει σε κατι μαυρα συννεφα και σε κατι τεραστια κυμματα χτες. Τελικα τα καταφερα με χιλια ζορια να βγω να βγαλω μερικες τελευταιες φωτογραφιες στην ακτη. Μ᾽αυτο το κακο τα γλαρακια μαζευονται σε παρεες, στοιχιζονται στη σειρα σε παραλληλες γραμμες με στραμενα τα ραμφη προς τον ωκεανο. Σα μικρος στρατος ετοιμος να επιτεθει.
Τελειωσα ενα βιβλιο που ειχα αρχισει πριν τρεις μερες - και για το οποιο θα αφιερωσω ξεχωριστο ποστ - διπλα στο
τζακι.
Αφησαμε πισω τη μαυριλα του Monterey και ανηφορισαμε προς San Francisco. Φτασαμε απογευματακι και μας περιμενε μια τεραστια εκπληξη στο ξενοδοχειο. Η μικρη ειχε κανονισει για μια φανταστικη σουιτα στον 14ο οροφο και την ειχε γεμισει με καλουδια. Περιοδικα, κρασι , σοκολατες, μπισκοτακια. Η θεα το κατι αλλο ..Πηγαμε ολοι μαζι βολτα βραδυνη και καταληξαμε σε ενα γαλλικο μπιστρο.
Το San Francisco το λατρευω. Εχει τη γευση της πολης που μου λειπει τοσο πολυ. Και οχι απλα μιας αμερικανικης πολης, αλλα εχει παγκοσμια γευση. Αλλου μυριζει Ιταλια αλλου Γαλλια, αλλου Κινα και παει λεγοντας. Τρομερη ποικιλια σε εθνικ φαγητα αλλα και θαλασσινα, λαμπερη αγορα , η οποια τωρα που πλησιαζουν Χριστουγεννα ειναι ακομα πιο χλιδατη, και ανθρωπους με στυλ και γουστο. Εκεινο ομως που χαρακτηριζει τον κοσμο εδω ειναι μια απιστευτη ηρεμια, υπομονη, λες και δε στρεσσαρονται με τιποτα. Τα αυτοκινητα περιμενουν υπομονετικα να περασουν ολοι οι πεζοι που εννοειται οτι εχουν προταιρετοτητα δε βιαζονται να αδειασει το τραπεζι σου οταν τρως - πραγμα που στη Δυτικη ακτη με διαολιζει - σε κοιτανε στα ματια και σε αντιμετωπιζουν παντα με χαμογελο.
Και το πιο ομορφο, την ηρεμια αυτη στη μεταδιδουν.
Βεβαια εγω παλι ξυπνησα χαραματα - με το που θα συνηθισω την διαφορα της ωρας θα φυγω- βρηκα το λαπτοπ του καλου μου και ειπα να πω μια καλημερα. Φιαχνω καφε, θα κοιταξω τα περιοδικα, θα ξαπλαρω στο ανακλιντρο (μιλαμε για πολυ κατασταση) , θα δω τα πρωινα νεα, και θα προσαρμοστω στην ηρεμια που αρμοζει σ᾽αυτη την πολη.
Στις 9:30 θα βρεθουμε με τη μικρη στην αγορα στο Pier 1 για breakfast, και χαζολοι και να καταστρωσουμε το προγραμμα της ημερας.
Λα βιτα ε μπελλα
Καλο Σαββατοκυριακο και πολλα καλιφορνεζικα φιλια.

Περναμε υπεροχα, το αυτο επιθυμουμε και δι υμας..

Καλημερουδια.
Εχω ξυπνησει απο τα χαραματα, εξι και τεταρτο ειναι, αυτη η διαφορα τρεις ωρες με Ουασινγτον δε συνιθιζεται ευκολα.
Χτες ψιλοβρεχε σχεδον ολη μερα, αλλα φυσικα δε με κρατησε μεσα. Το πρωι περπατησα δυο ωρες περιπου στην παραλια. Ειναι πολυ χαλαρωτικο. Κουραζονται λιγο οι γαμπες στην αμμο, αλλα ειναι τελεια, μακαρι να μπορουσα καθε πρωι να κατεβαινω ετσι σε μια παραλια και να κανω βολτες. Εψαχνα για κοχυλια αλλα δε βρηκα, οτι αλλο περιεργο το ειχε ξεβρασει το κυμα.
Μετα πρωινο σε ενα τυπικο Καλιφορνεζικο καφε που θυμιζε το εργο "Alice does not live here anymore" κοντα στο φαρο του Μοντερευ.



Στη συνεχεια, βολτα στο Cannery Row και στο ενυδρειο.



Μεσημερακι στο παρκο με τις πεταλουδες Monarch που ερχονται εδω να ξεχειμωνιασουν.



Και οταν η βροχη δυναμωσε, επισκεψη στο μοναστηρι Καρμελ Μισιον και μια εκπληκτικη ξεναγηση απο ηλικιωμενη κυρια του μοναστηριου.



Λιγη ξεκουραση και το βραδυ δειπνο μεσα στο ξενοδοχειο μια και η βροχη δεν ελεγε να σταματησει.
Αποψε ανεβαινουμε προς Σαν Φρανσισκο. Περισσοτερα οταν επιστρεψω στη βαση μου. Ως τοτε φιλια απο την αλλη μερια του κοσμου.

Υ.Γ. Και παλι οι φωτογραφιες ειναι απο το ιντερνετ. Τουλαχιστο βρηκα τα ελληνικα φοντς παλι για να μη νομιζετε οτι ξαφνικα το ειδα αμερικανα. Απλα δεν μπορω τα γκρηκλις.

And I say to myself ..

What a wonderful world



I spent half the day yesterday in Carmel California. I just took this picture from the web until I download mine next week. I actually stood over this cliff looking at this 250 year old tree in Pebble Beach. I am having a wonderful time, and this is like a postcard to you. Hugs and kisses from the pacific coastline.

Καλη ανταμωση

Χτες υποσχεθηκα στη Μαργαριτα να της αφησω ενα ωραιο τραγουδι να της κραταει παρεα μεχρι να γυρισω. Ομως κατι επαθε το themusichutch.com και δεν μπορω. Αλλαξα widget και εφερα τραγουδια που βρηκα εκει. Ετσι για να εχει να ακουει κατι την ωρα που με θυμαται και ερχεται..
Καλη ανταμωση και φιλια σε ολους..

Η πιο γλυκεια αισθηση

Οταν προκειται να ταξιδεψω για αναψυχη, δυο τρεις μερες πριν με κυριευει μια γλυκεια ηρεμια. Δε βιαζομαι καθολου να φυγω. Χαιρομαι καθε στιγμη .. απολαμβανω την προσμονη, βαζω κρεμες και μασκες και χαλαρωνω. Ξερω οτι οταν αρχισει το ταξιδι ο καιρος περνα γρηγορα και πριν γυρισω να δω ολα εχουν τελειωσει. Θυμαμαι μια φορα πριν 2 χρονια σε ενα ταξι απο το Σαρλ ντε Γκωλ στο Παρισι εβαλα σημαδι ενα κτιριο και σκεφτηκα.. κοιτα σε μια βδομαδα θα το ξαναδω οταν το ταξιδι θαχει τελειωσει. Απο τοτε αυτο το κτιριο το βλεπω μπροστα μου οταν ξεκιναω οποιοδηποτε ταξιδι. Χαζομαρες, αλλα ετσι ειναι οι ανθρωποι, φιαχνουν καταστασεις και ζουν με αυτες.
Το παλευω εδω και μερες στο κεφαλι μου. Να παρω λαπτοπ μαζι μου στο ταξιδι η οχι; Απο τη μια θελω να καταγραφω καθε μερα αυτα που βλεπω, θελω να εχω επαφη με τον κοσμο και να μη διακοψω τις ιντερνετικες μου επαφες. Απο την αλλη παλι λεω, βρε Δεσποινα, οι διακοπες ειναι για να σπασουμε την ρουτινα και να κανουμε διαφορετικα πραγματα. Θα περασεις πιο γρηγορα απο τον ελεγχο, ειναι και εξτρα βαρος, θα εχεις περισσοτερο χωρο για ψωνια. Και αφου βεβαιωθηκα οτι υπαρχει συνδεση και στα δυο ξενοδοχεια που θα μεινω, τωρα μου τα γυριζω. Οσο περναν οι μερες κλινω στην εκδοχη ενος μικρου μπλοκ για σημειωσεις, αντε να παρω και το καλο μου στυλο - να θυμηθω και πως το πιανουν.. μαλλον ξερω πως το πιανουν.. οπως η Σταη - και αν παθω στερηση θα δανειστω για λιγο το λαπτοπ του καλου μου - που δεν υπαρχει περιπτωση να το αφησει σπιτι - Ο κυβος λοπον ερριφθη, το λαπτοπ θα με περιμενει να γυρισω.
Αυριο η μερα θα κυλησει μαλλον γρηγορα γιατι κανονισα δυο meetings, ενα το πρωι κι ενα το απογευμα, οποτε σπαει η μερα. Για πρωτη φορα θα αφησω πισω μου υπευθυνο ενα παιδι που αρχισαμε να συνεργαζομαστε τον Απριλη. Αλλα δεν εχω κανενα ενδοιασμο. Ειναι προθυμος, ικανος και ξυπνιος. Εχω το κεφαλι μου ησυχο.
Εν τω μεταξυ εδω εχει πιασει ενα ψοφοκρυο, αντε ναναι 1-2 βαθμοι εξω. Χτες τη νυχτα με ξυπνησε μια παγωμενη βροχη που επεφτε τσικ τσικ στο φεγγιτη. Τουλαχιστο εκει που παω ειναι γυρω στους 15 βαθμους, πολυ ανετη θερμοκρασια για βολτες.
Στολισα και το δεντρο χτες το πρωι και κλεινω το ποστ με τρια αγαπημενα στολιδια και με πολλα φιλια για την καινουργια εβδομαδα..




Οι δυο κοσμοι (μου)

Καλο μηνα...

Μπηκε και ο Δεκεμβρης. Ας μη περασει γρηγορα τουλαχιστο.. τι ζηταω τωρα κι εγω. Παρ'ολο που εχω χιλια πραγματα να κανω σημερα και δεν ειμαι σε writing mood, περασα να αλλαξω λιγο το ντεκορ. Tis the season to be jolly, αλλα μονο τζολι δεν ειμαι σημερα ..το πρωι ξεχασα να βαλω καφε στην καφετιερα και εφιαξα ζεστο νερακι.. δε φανταζομαι να μου παει ο μηνας ετσι ..σκορπια μυαλα..
Φιλια, παω να συντονιστω...

ΥΓ. Η φωτογραφια ειναι περσυνης σοδειας απο το ταξιδι μου στο Σαν Φρανσισκο. Κινεζικος πινακας σε καποιο δρομακι. Η Τσινγκ Λι ψωνιζει χριστουγεννιατικα δωρα.. Ειμαι περιεργη, θα ειναι ακομα εκει; Θα περασω να κοιταξω. Ουτως η αλλως ειναι στο δρομο που παει σε εργαστηριο fortune cookies. Τα φιαχνει η αλλη η Τσαο Ουεν επι τοπου και ειναι καταφρεσκα.. ειναι να μην αρχισεις να τα τρως.. δε σταματας με τιποτα..