Επιστρεφω

Σημερα ειναι η τελευταια ημερα των μινι χειμερινων διακοπων μου. Απο αυριο και μαλιστα πολυ νωρις καθε κατεργαρα στον παγκο της και μαλιστα πρωι πρωι και αντε να δουμε τι με περιμενει.
Ομως το αυριο ειναι αυριο και το σημερα σημερα. Το προγραμμα εχει καφεδακι, βολτα στο κεντρο, μεσημεριανο με τη Δαφνη και μετα παιρνω το μετρο και κατεβαινω προς αεροδρομιο.
Θαθελα πολυ να μπορουσα να διακτινιστω γιατι ειναι και 6 ωρες ταξιδι και δε το κανω κεφι καθολου και ιδιεταιρα γιατι ταξιδευω μονη μου. Ο καλος μου θα συνεχισει την παραμονη του εδω γιατι εχει δουλεια. Αντε μιση μερα ειναι θα περασει. Εχω μαζι μου και το βιβλιο του Μανου Ελευθεριου ῾Ο καιρος των Χρυσανθεμων῾ που ειναι το δευτερο βιβλιο που εφερα και αποψε στο ταξιδι αρχιζει η αναγνωση.

Χτες λοιπον συναντηθηκαμε με τη Δαφνη το πρωι στο Union Square και αρχισαμε τη μερα με φρεσκοτατα brioches και καφε al fresco παρακαλω. Ειχε μια λιακαδα χτες και ο ηλιος επεφτε κατευθειαν πανω μας. Το πρωι δεν εχει πολυ κοσμο και βλεπεις τα παντα, τα περιστερια τριγυρναγανε γυρω μας μηπως και μας πεσει καποιο ψιχουλακι, ο τρελλος της πλατειας χορευε και περπαταγε σαν την παπια, ενα αγορακι ηθελε να τον μιμιθει και καθυστερουσε τη μαμα του που βιαζοτανε να φυγει, και ενα τσουρμο καλλιγραμμα κοριτσια εκαναν προβες μετα μουσικης για το fashion show που θα γινοταν το βραδυ. Και ολα αυτα μετα μουσικης φυσικα. Σε ενα βαθρο καποιος γνωστος ποδοσφαιριστης ( που μου ειπε η Δαφνη ποιος ειναι αλλα δε συγκρατησα ουτε ονομα ουτε ομαδα, τοοοσο ασχολουμαι με αυτα ) μιλαγε με κατι αλλους και μαλλον ετοιμαζοταν για συνεντευξη. Ετσι καπως ηταν χτες το πρωι η πλατεια.

Μπηκαμε σε 2-3 καταστηματα πιο πολυ για να παρω μια ιδεα για Χριστουγεννιατικα δωρα, διοτι αυτα τα ιδια καταστηματα τα εχουμε κι εμεις και φυσικα δε θα τα κουβαλαω απο δω. Το μεσημερι καναμε μια σταση σε ενα μπιστρο για Croque madame και πατατινια, και μετα γυρισαμε στο ξανοδοχειο γιατι ειλικρινα αρχισα να σερνομαι. Φαινεται οτι ολη η κουραση αρχισε να ξεσπαει, ανεπνευσα πολυ οξυγονο, δε ξερω τι ητανε, αλλα αισθανθηκα οτι αν δε ξεκουραζομουνα θα με μαζευανε. Ετσι ξαπλωσααμε στους καναπεδες με τα ποδια ψηλα και βλεπαμε τους μαγειρες στο food network κατι που καναμε μαζι και παλια, και που ολο ψεγαδια τους βρισκουμε γιατι εμεις ( νατουρελεμαν νομιζουμε οτι ) τα κανουμε καλυτερα.

Χαλαρα λοιπον και το βραδυ ειχα ανακτησει τις δυναμεις μου για να βγουμε για δειπνο με μεγαλη παρεα. Τιποτα το αξιοσημειωτο, απλα η χαρα που ξαναβρισκεσαι με ανθρωπους που βλεπεις 2 φορες το χρονο.

Δε πιστευω στα ονειρα.. αλλα θαθελα να ηξερα τι σημαινει να σου κοβουν τα μαλλια με ενα μακρυ ψαλιδι. Αυτο ειδα χτες βραδυ στον υπνο μου.. για να δω εχει τιποτα στο νετ;

Να μην ειχε; Λεει λοιπον ..αν δειτε οτι σας κοβουν τα μαλλια, θα σας φυγουν οι στεναχωριες και τα βασανα. Δε ξερω τι λεει εμενα δε μου αρεσε η κουπ του ονειρου, ζιγκ ζαγκ ητανε.. χαλι καταμαυρο.

Αυτα για σημερα, καλη ανταμωση απο Ουασινγτον και πολλα φιλια.




Υ.Γ. Η φωτογραφια ειναι απο εδω . Φυσικα χτες το βραδυ περνωντας απο μπροστα το φωτογραφισα κι εγω. Συντομα θα φερω ενα σωρο φωτογραφιες.