Στη βαση μου

Κανονικα εχω μια διαθεση για γκρινια, αλλα θα το προσπερασω γιατι ερχονται οι γιορτες και δε θελω να χαλασω το σκηνικο. Αλλαζω ντεκορ λιγο με μια φωτογραφια που εβγαλα στο Monterey, αλλαζω μουσικη επενδυση με ισως το πιο αγαπημενο μου Χριστουγεννιατικο τραγουδι, και φερνω μια γευση απο την ακτη οπως την εβλεπα καθε μερα απο το μπαλκονι μου. Αυτη ειναι απο την τελευταια μερα με τη φουρτουνα και τα γλαρακια παραταγμενα στη σειρα. Τα κυμματα κανουν πολυ θορυβο και οταν πρωτοπηγαμε σκεφτηκα οτι δε θα μας αφηνανε να κοιμηθουμε. Εκανα λαθος ομως, αντιθετα αυτος ο θορυβος σε αποκοιμιζει και μαλιστα πολυ γλυκα. Ωρες ειναι να παω να παρω κανενα απο κεινα τα σιντι που κανουν φλαπ φλουπ, και τσιου τσιου. Καντε ενα κλικ να τα δειτε και απο κοντα, ειναι υπεροχα.
Το ταξιδι χτες ηταν πολυ ομαλο, στην ωρα μας φυγαμε στην ωρα μας φτασαμε -εντεκα το βραδυ - βρηκα ενα ουρανο να εχει κατεβει στη γη, ομιχλη πυκνη και ψιλοβροχο. Σημερα τα ιδια, πως να μη κατεβει η διαθεση;
Κατεβασα τις φωτογραφιες μου αποψε αλλα δε προλαβαινω να τις δω ολες. Σιγα σιγα. Ο ταχυδρομος μου εφερε μαζεμενη την αλληλογραφια και μεσα στην κουτα βρηκα κι ενα δωρακι απο μια φιλη που υπεραγαπω. Στην πιο καταλληλη στιγμη, εκει που λες αντε παλι ρουτινα, κατι γινεται και χαμογελας. Η δακρυζεις γιατι ενω θελεις να την αγγαλιασεις και να τη φιλησεις για την αγαπη της δε φτανεις γιατι ειναι σε αλλο ημισφαιριο. Οποτε την παιρνεις τηλεφωνο και δακρυζετε μαζι.
Αυτο το ταξιδακι με εβγαλε πολυ απο τα προγραμματισμενα μου. Εχω 3 μερες να τελειωσω τα ψωνια για Ελλαδα και να τα ταχυδρομησω. Αυριο μετα το γραφειο θα πεταχτω στα μαγαζια. Και η ψευδαισθηση που ειχα οτι λογω διαφορας ωρας θα αντεχα περισσοτερο, κολοκυθια με τη ριγανη, ηδη νυσταζω και ειναι μολις εννιαμισυ.
Τι ειπα, δε θα γκρινιαζα? Ε καλα παντα λεω και ξελεω. Φιλια παντως, εστω και γκρινιαρικα.