Παραμονη Πρωτοχρονιας

Πριν πολλα χρονια.
Μολις ειχαμε γυρισει στο σπιτι απο το παραμονιατικο παρτυ της Βικυς. Παντα γιορταζε τη γιορτη της την παραμονη. Η μαμα της ντυνοταν Αη Βασιλης κι εμεις το ξεραμε αλλα δε μιλαγαμε γιατι μας εδινε δωρα.
Η μαμα μπαινοβγαινε στο μπανιο και φιαχνοτανε. Τριχα δεν ξεφευγε απο το μαλλι.
Ο μπαμπας ειχε βγαλει το μαυρο κουστουμι και εψαχνε για γραβατα.
Επανω στο κρεββατι τους απλωμενη η ετολ αλεπου της μαμας.
Εγω δε την χωνευα αλλα η Τινα την φοβοταν κιολας. Με το κεφαλι της και με τα ολα της.
Ειχε και μια κοπιτσα στο στομα για να πιανει στην ουρα.
Εγω εφτα χρονων και η Τινα τριων. Με τα νυχτικα μας και μουτρωμενες. Δηλαδη μουτρωνα εγω, με εβλεπε η μικρη .. μουτρα κι εκεινη
Εμας δε θα μας επαιρναν στο ρεβεγιον με τους μεγαλους. Θα μεναμε σπιτι με την κυρια Τασια.
Παλι τα ιδια, θα μας εφιαχνε πατατες τηγανητες για να μας καλοπιασει κι εμεις θα της βγαζαμε το λαδι μεχρι να κοιμηθουμε.
- Τινα παμε να δουμε την αλεπου;
- Οχι να την πετατσουμε!!!!!
- ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΤΑΤΣΟΥΜΕ ΝΑΙ!!!!
Η μπαλκονοπορτα ανοιγει η αλεπου σερνεται εξω και καταληγει στα παρτερια του κηπου.
Την πετατσαμε!
Και ξυλια φαγαμε στους μικρους μας ποπους, και μειναμε να φαμε πατατες τηγανητες, και πρηξαμε και την κυρια Τασια. Που η καυμενη μας πηρε αγγαλια για να μη μυξοκλαιμε. Για μια παλιοαλεπου.
Παραμονιατικα!