The Hostess with the Mostest

Ειναι η απολυτη περιγραφη της τελειας οικοδεσποινας. Πως λεμε οι καλυτεροτερη? Καπως ετσι.
Την Πρωτοχρονια που μας περασε πηγαμε στο σπιτι του Νικητα και της Ελιζαμπεθ. Τα παιδια αυτα (τι παιδια στην ηλικια μου ειναι, απλα το παιζουμε ακομα παιδια) εχουν γεννηθει στην Αμερικη απο Ρωσσους γονεις. Μιλανε Ρωσσικα μεταξυ τους και στα παιδια τους και κουβαλανε μαζι τους ολη την αιγλη της παλιας Ρωσσιας. Ο Νικητας κι εγω ειμαστε συνεργατες εδω και πολλα χρονια και το γραφειο του ειναι διπλα στο δικο μου. Η Ελιζαμπεθ ειναι καθηγητρια ρωσσικης ιστοριας στο Τζωρτζταουν και συγγραφεας. Τα παιδια αυτα λοιπον ειναι και οι καλυτεροι οικοδεσποτες που εχω γνωρισει ποτε.


Τι ειναι αυτο που κανει ενα οικοδεσποτη τελειο?
Κυριως ενα στοιχειο. Να ειναι διαρκως κοντα στους καλεσμενους και κανεις να μην βαρεθει ουτε για ενα λεπτο.
Ολα τα αλλα ειναι τελεια επισης, τα φαγητα τους, τα ποτα τους, (και μιλαμε ειναι γερα ποτηρια αυτοι οι Ρωσσοι) η τελειως φυσικη , ανεπιτηδευτη αμπιανς, αλλα η φροντιδα τους για τους καλεσμενους τους, ειναι εκεινο που κανει τη βραδυα στο σπιτι τους παντα αξεχαστη.


Πριν τρια χρονια αγορασαν ενα παμπαλαιο σπιτι στην Αλεξανδρεια στη Βιρτζινια που ειναι απεναντι απο την Ουασινγτον και τον ποταμο Ποτομακ. Δεν ειναι μακρυα απο μας, την πρωτοχρονια το καναμε 45 λεπτα. Εκαναν ριζικη ανακαινιση κι εφιαξαν ενα χωρο τοσο φιλοξενο που αμεσως σε αγκαλιαζει και δε θελεις να φυγεις.


Αυτη τη φορα μαζευτηκαμε νωρις το απογευμα, καθολου επισημα, ετσι για να καλωσορισουμε τον καινουργιο χρονο, μια παλιοπαρεα και να πουμε τι τυχεροι που ειμαστε που γνωριστηκαμε.
Ο Νικητας ειναι συν τοις αλλοις και μαστερ σεφ των καπνιστων κρεατων, ειχε καπνισει εξω ενα κομματι φιλετο και παιδακια και ειχε μοσχοβολησει ο τοπος.


Το χαβιαρι που εμεις λεμε μπρικ, ειναι παντα παρον και καταναλωνεται πολυ γρηγορα με δροσερη σαμπανια. Και η Ελιζαμπεθ εφιαξε κατι τρελλες σαλατες (ειναι και σαλατοεφευρετες οι ανθρωποι). Μια απο αυτες θα τη φιαξω το Σαββατο που εχω το τελευταιο τραπεζι των εορτων στο σπιτι και οπως θα τη φιαχνω, θα σας γραψω και την συνταγη στην ταβολα μπιανκα .. ειναι μια εκπληκτικη καβουροσαλατα.


Αφου λοιπον προετοιμαστηκαμε καταλληλως με σαμπανιες, ορεκτικα και πυρωσαμε διπλα στο τζακι, ακολουθησε το γευμα σε ενα μακρυ τραπεζι που καθονται ανετα 12 ατομα και που ηταν γεματο κερια, ποτηρια, μπουκαλια, πιατελλες, διαφορα διακοσμητικα, και αγαπη, πολλη αγαπη. Ο Νικητας παντα στη μια κεφαλη του τραπεζιου και η Ελιζαμπεθ στην αλλη, ηταν οπως παντα η ψυχη της παρεας.


Κοψαμε και την δικη μας βασιλοπιττα που εφερα μαζι με την ιστορια της βασιλοπιττας και για να μοιραστω μαζι τους τα δικα μου εθιμα, και το νομισμα επεσε σε ενα μικρο κοριτσι κορουλα ενος φιλου. Τι καλυτερο;



Τωρα η γλυκεια Ελιζαμπεθ φευγει μεθαυριο γιατι διδασακει και ευρωπαικη ιστορια σε πανεπιστημιο του Καταρ (ναι εκει στα εμιρατα) και μαλλον θα παει πια Μαρτης μεχρι να ξαναβρεθουμε παλι ολοι μαζι. Θαχουμε ομως πολλα μαζεμενα να συζητησουμε ως τοτε.
Ηταν τελεια η αρχη της χρονιας!


Με αυτη την ευκαιρια βαζω ενα στοχο για το 2008. Θα δινω λιγωτερη σημασια σε λεπτομερειες (οπως τα τραπεζομαντηλα χωρις τσακιση κατα τα προτυπα της περφεκτ χοστες θειας μου Αντιγονης που ηξερε απ' εξω κι ανακατωτα την Βαρωνη Σταφφ ) και θα προσπαθω να ειμαι πιο ξεκουραστη οταν ερχονται οι καλεσμενοι μου. Παντα με εβαζε ποστα η Δαφνη.. "Αμαν βρε μαμυ τρωγεσαι με τις λεπτομερειες!"

Φιλακια!