Jan 3, 2008

The Hostess with the Mostest



Ειναι η απολυτη περιγραφη της τελειας οικοδεσποινας. Πως λεμε οι καλυτεροτερη? Καπως ετσι.
Την Πρωτοχρονια που μας περασε πηγαμε στο σπιτι του Νικητα και της Ελιζαμπεθ. Τα παιδια αυτα (τι παιδια στην ηλικια μου ειναι, απλα το παιζουμε ακομα παιδια) εχουν γεννηθει στην Αμερικη απο Ρωσσους γονεις. Μιλανε Ρωσσικα μεταξυ τους και στα παιδια τους και κουβαλανε μαζι τους ολη την αιγλη της παλιας Ρωσσιας. Ο Νικητας κι εγω ειμαστε συνεργατες εδω και πολλα χρονια και το γραφειο του ειναι διπλα στο δικο μου. Η Ελιζαμπεθ ειναι καθηγητρια ρωσσικης ιστοριας στο Τζωρτζταουν και συγγραφεας. Τα παιδια αυτα λοιπον ειναι και οι καλυτεροι οικοδεσποτες που εχω γνωρισει ποτε.


Τι ειναι αυτο που κανει ενα οικοδεσποτη τελειο?
Κυριως ενα στοιχειο. Να ειναι διαρκως κοντα στους καλεσμενους και κανεις να μην βαρεθει ουτε για ενα λεπτο.
Ολα τα αλλα ειναι τελεια επισης, τα φαγητα τους, τα ποτα τους, (και μιλαμε ειναι γερα ποτηρια αυτοι οι Ρωσσοι) η τελειως φυσικη , ανεπιτηδευτη αμπιανς, αλλα η φροντιδα τους για τους καλεσμενους τους, ειναι εκεινο που κανει τη βραδυα στο σπιτι τους παντα αξεχαστη.


Πριν τρια χρονια αγορασαν ενα παμπαλαιο σπιτι στην Αλεξανδρεια στη Βιρτζινια που ειναι απεναντι απο την Ουασινγτον και τον ποταμο Ποτομακ. Δεν ειναι μακρυα απο μας, την πρωτοχρονια το καναμε 45 λεπτα. Εκαναν ριζικη ανακαινιση κι εφιαξαν ενα χωρο τοσο φιλοξενο που αμεσως σε αγκαλιαζει και δε θελεις να φυγεις.


Αυτη τη φορα μαζευτηκαμε νωρις το απογευμα, καθολου επισημα, ετσι για να καλωσορισουμε τον καινουργιο χρονο, μια παλιοπαρεα και να πουμε τι τυχεροι που ειμαστε που γνωριστηκαμε.
Ο Νικητας ειναι συν τοις αλλοις και μαστερ σεφ των καπνιστων κρεατων, ειχε καπνισει εξω ενα κομματι φιλετο και παιδακια και ειχε μοσχοβολησει ο τοπος.


Το χαβιαρι που εμεις λεμε μπρικ, ειναι παντα παρον και καταναλωνεται πολυ γρηγορα με δροσερη σαμπανια. Και η Ελιζαμπεθ εφιαξε κατι τρελλες σαλατες (ειναι και σαλατοεφευρετες οι ανθρωποι). Μια απο αυτες θα τη φιαξω το Σαββατο που εχω το τελευταιο τραπεζι των εορτων στο σπιτι και οπως θα τη φιαχνω, θα σας γραψω και την συνταγη στην ταβολα μπιανκα .. ειναι μια εκπληκτικη καβουροσαλατα.


Αφου λοιπον προετοιμαστηκαμε καταλληλως με σαμπανιες, ορεκτικα και πυρωσαμε διπλα στο τζακι, ακολουθησε το γευμα σε ενα μακρυ τραπεζι που καθονται ανετα 12 ατομα και που ηταν γεματο κερια, ποτηρια, μπουκαλια, πιατελλες, διαφορα διακοσμητικα, και αγαπη, πολλη αγαπη. Ο Νικητας παντα στη μια κεφαλη του τραπεζιου και η Ελιζαμπεθ στην αλλη, ηταν οπως παντα η ψυχη της παρεας.


Κοψαμε και την δικη μας βασιλοπιττα που εφερα μαζι με την ιστορια της βασιλοπιττας και για να μοιραστω μαζι τους τα δικα μου εθιμα, και το νομισμα επεσε σε ενα μικρο κοριτσι κορουλα ενος φιλου. Τι καλυτερο;



Τωρα η γλυκεια Ελιζαμπεθ φευγει μεθαυριο γιατι διδασακει και ευρωπαικη ιστορια σε πανεπιστημιο του Καταρ (ναι εκει στα εμιρατα) και μαλλον θα παει πια Μαρτης μεχρι να ξαναβρεθουμε παλι ολοι μαζι. Θαχουμε ομως πολλα μαζεμενα να συζητησουμε ως τοτε.
Ηταν τελεια η αρχη της χρονιας!


Με αυτη την ευκαιρια βαζω ενα στοχο για το 2008. Θα δινω λιγωτερη σημασια σε λεπτομερειες (οπως τα τραπεζομαντηλα χωρις τσακιση κατα τα προτυπα της περφεκτ χοστες θειας μου Αντιγονης που ηξερε απ' εξω κι ανακατωτα την Βαρωνη Σταφφ ) και θα προσπαθω να ειμαι πιο ξεκουραστη οταν ερχονται οι καλεσμενοι μου. Παντα με εβαζε ποστα η Δαφνη.. "Αμαν βρε μαμυ τρωγεσαι με τις λεπτομερειες!"

Φιλακια!

16 comments:

Blue said...

Έχεις απόλυτο δίκιο Δεσποινάκι...
Μερικές φορές κολλάμε σε ανοησίες όπως τα τραπεζομάντηλα και ο κόκκος σκόνης στον μπουφέ και χάνουμε τη διασκέδαση τής φιλοξενίας... Τι πιο όμορφο και χαλαρωτικό από το να έχεις έτοιμάσει μια βραδυά για λίγους φίλους... Διασκέδασέ το χωρίς να αγχώνεσαι και να τρώγεσαι με πράγματα που αν το καλοσκεφτείς δεν έχουν και πολλή σημασία!
Μου φαίνεται θα το βάλω κι εγώ σαν στόχο αυτό για το 2008 ... :)

Dr_MAD said...

Μου άνοιξες την όρεξη :-(
Πετάγομαι οσονούπω να πάρω μια τυρόπιτα από το κυλικείο. Τι όμορφο τραπέζι! Ζηλεύω. Μακάρι να είχα κι εγώ φωτό απ'το πάρτυ που έκανα στο νοσοκομείο την παραμονή έχοντας εφημερία

PS: Μα καλά εσύ με την κάμερα ήσουν σε αυτό το τραπέζι? Πολύ γουστόζικο όλο το σκηνικό πάντως. Εύγε!

Καλημερες από μια παγμένη Σαλόνικα κούκλα ;-)

Dr_MAD said...

Μου άνοιξες την όρεξη :-(
Πετάγομαι οσονούπω να πάρω μια τυρόπιτα από το κυλικείο. Τι όμορφο τραπέζι! Ζηλεύω. Μακάρι να είχα κι εγώ φωτό απ'το πάρτυ που έκανα στο νοσοκομείο την παραμονή έχοντας εφημερία

PS: Μα καλά εσύ με την κάμερα ήσουν σε αυτό το τραπέζι? Πολύ γουστόζικο όλο το σκηνικό πάντως. Εύγε!

Καλημερες από μια παγμένη Σαλόνικα κούκλα ;-)

fevis said...

Λοιπόν εγώ όταν έχω καλεσμένους σπίτι φροντίζω ότι ετοιμάζω να μην είναι της στιγμής... Έτσι ώστε να μην χρειάζεται να είμαι στην κουζίνα την ώρα που όλοι οι άλλοι είναι έξω και περνάνε καλά... Όσο για την λεπτομέρεια... Μου αρέσει πολύ, αρκεί να μην με καταπιέζει... Φιλάκια...

Anonymous said...

Αυτό το τελευταίο πες το ξανά, Δέσποινα, πιο δυνατά! Να το ακούσω κι εγώ καλύτερα, μήπως και καταφέρω, τελικά, να αποβάλλω το στυλ της φαινομενικά "τέλειας" οικοδέσποινας, η οποία "από μέσα" είναι ένα κινούμενο ράκος!
Με την ευκαιρία να ευχηθώ ευτυχισμένο το 2008! Ο νέος χρόνος ας είναι ευχάριστα απρόοπτος για όλους μας!

insomnia#3 said...

Kaλημέρα,καλημέρα...

Πρώτη φορά από τα μέρη σας ... όμως τι'ναι τούτο ... πείνασααααα

Καλή χρονιά να έχετε εκεί στα ξένα

Klearchos said...

Ωχ... Είδα την φωτογραφία με τα κρέατα και πείνασα...

Καλή χρονιά!!

δεσποιναριον said...

@μαι λειντυ μακαρι να τα καταφερουμε γιατι φανταζομαι εχεις ακουστα την παροιμια με την ψυχη και το χουι!

@γιατρουλη παιδι μου μεταξυ φιλων ημουνα σιγα που δε θα εβγαζα φωτογραφιες, εξ αλλου δεν ηταν επισημο και ολοι ξερουν την πετρια μου. Κρυο ειπες? Σημερα εφυγα απο το σπιτι με μειον δεκα αυτο πως σου φαινεται. Πηγα να βαλω βενζινη και κοντεψα να μεινω κικκαλο διπλα στην αντλια.

@ευη Αυτο το κανω κι εγω Ευη μου αλλα στο τρεξιμο για να τελειωσω πριν χτυπησει το πρωτο κουδουνι.. εκει την παταω!

@Χαρουλα μου χαρα μου ας ειναι οπως το ευχεσαι ευχαριστα απροοπτος.

@ινσομνια Καλως ορισατε - :) (και δεν εχουμε ουτε ενα τσηζκεηκ να κερασουμε)

@Κλεαρχος. Ελυωνε στο στομα αυτο το κρεατακι. Ελπιζω εν τω μεταξυ να εφαγες κατιτις.

Penelope said...

Εχουμε ταξιδέψει στα ίδια μέρη και αυτό το Carmel πόσο μου άρεσε! αλλά το μάτι μου σταμάτησε σε αυτή τη βασιλόπητα μάλλον από envy και όχι jealousy, γιατί η δικιά μου δεν ανέβηκε η ζύμη και αναγκάστικα να αγοράσω ένα english cake και έβαλα το νόμισμα για το εθιμο, τελείως τραβεστί η κατάσταση. Καλή χρόνιά να έχεις

δεσποιναριον said...

Καλως την Πηνελοπη. Μα ειναι να μη σου αρεσει το Carmel; Τοσο μικρο αλλα τοσο γεματο με απ'ολα. Δε φανταζομαι να ησουν εκει κι εσυ τον Δεκεμβρη; Καλη χρονια και σε σενα καλη μου.

Roadartist said...

Καλημερα Δεσποινάκι!! πο πο τι όμορφα φαγητά..όλα όμορφα!!! Ωραία τα έγραψες, σε όλα εχεις δίκιο.. Και οι φωτογραφίες πολύ "σπιτικιές" :))) Καλή χρονιά!

penelope said...

Είναι μερικά χρόνια τώρα που επισκεφτήκαμε όλη τη δυτική ακτή ξεκινώντας από το Μεξικό μέχρι το Σαν Φρανζίσκο πήραμε τον παραλιακό δρόμο με το αυτοκίνητο και μείναμε στα μερη που μας άρεσαν δύο τρείς ημέρες στο καθένα .....Nice memories...

δεσποιναριον said...

Καλημερα κοριτσακι και πολλα φιλια!
Και καλο Σαββατοκυριακο αν και εκει κοντευει κιολας να περασει το μισο. Κρυοοοοοοοοοοοοοοοο!!!!!!!!!!

δεσποιναριον said...

Ειναι ομορφα Πηνελοπη μου, να φανταστεις το Δεκεμβρη ηταν σαν ανοιξη. Υπεροχος τροπος Ευχομαι να κανετε πολλα ταξιδια μαζι. Ομορφο μπλογκ εχεις θα ξαναρθω να σε επισκεφτω! Φιλια!

Justine's Blog said...

Δεσποινάριον αγαπημένο,
Καλή Χρονιά με πολλές όμορφες εμπειρίες σε σπίτια φίλων σας.
Συμφωνώ με όλα τους, το όμορφο σπίτι, το καλό φαγητό, την ύπέροχη ζεστή ατμόσφαιρα, την οικοδεσποσύνη τους.
Αλλά ρε γαμώτο και η θεία τρελλό δίκιο είχε με τα στρωμένα τραπεζομάντηλα. Είναι δηλαδή εμφάνιση τραπεζιού αυτή; Να χάσκουν τα πιάτα πάνω στο γυμνό ξύλο;
Καρντιά μου sorry,αλλά έχω ένα θεματάκι με τα καλοστρωμένα λινά τραπεζομάντηλα- ει δυνατόν και με κέντημα στην άκρη!
Καλημερούδια απο νεφοσεκπές Μόντρεαλ

δεσποιναριον said...

Χα χααα κι εγω τοχω αυτο το θεματακι και γι αυτο βγαινω μπι ελ αρ. (μπιγιοντ λοκαλ ρηπεαρ) Τελευταια στιγμη σιδερο και νερο λεβαντας ουτε στο 1900 να ημουνα. Παντως εκει βρε παιδι μου ηταν τοση η ζεστασια η απο μεσα που δεν εκανε αισθηση αυτο το να χασκουν πως τοπες. :)))) Φιλια απο το παγωμενο Μερυλαντ καρντια μου!