Στην Πολη του Ωκεανου

Σας γραφω απο αυτο ακριβως το ξενοδοχειο, στον ενδεκατο οροφο εχοντας στησει καρτερι στην ανατολη απο τα βαθη του Ατλαντικου.
Κι ενω στην Αθηνα ολα ειναι ασπρα απο το χιονι, στην πολη του Ωκεανου ειχε χτες το μεσημερι γυρω στους 15 βαθμους και μια λιακαδα ξεγυρισμενη.
Ξεκινησαμε κατα τις 9:30 χτες και φτασαμε μεσημερακι.
Η Πολη του Ωκεανου (Οcean City) ειναι λιγο πιο νοτια απο την Ουασινγτον πανω στη χερσονησο που βλεπετε στο χαρτη, περιπου εκει που λεει Laguna Vista.
Περναμε στην χερσονησο που λεγεται Eastern Shore απο το Bay Bridge.
Ο κολπος που χωριζει το κυριως Μερυλαντ απο το Eastern Shore λεγεται Chesapeake Bay και ειναι φημισμενο για τα καβουρια του (Maryland Blue Crabs)
Κι ενω ειναι τοσο κοντα στην Ουασινγτον, το κλιμα εκει κοντα στη θαλασσα ειναι πολυ πιο γλυκο. Αναλογα με τον καιρο μπορει να εχει τεραστια κυμματα στον ωκεανο αλλα χτες και απ' οτι φαινεται και σημερα ειναι ηρεμος κι αυτος.



Γενικα εδω τα καλοκαιρια γινεται της τρελλης και σαν καλοκαιρινο θερετρο δε μου πολυαρεσει, αλλα τετοια εποχη εχει μια απιστευτη ηρεμια απ' αυτη που σε παιρνει απο τη βιασυνη της καθημερινοτητας, απο το στρες της δουλειας, και με δυο γλαρους στον οριζοντα σου ηρεμει την ψυχη.

Η πολη ειναι χτισμενη σε μια στενη λωριδα γης περιπου 500 μετρα φαρδος αλλα μερικα χιλιομετρα μηκος. Εχει μια κεντρικη λεωφορο κατα μηκος της λωριδας και δεξια κι αριστερα ξενοδοχεια, σπιτια που ενοικιαζονται για το καλοκαιρι, εστιατορια και διαφορα καταστηματα παντα σχετικα με διακοπες (ρουχα, κανω, ποδηλατα κλπ.)

Περπατησαμε πολυ στην αμμο, στην κεντρικη λεωφορο, φαγαμε καβουροκεφτεδες, πλακωσαμε τις μπυρες και μετα μας πηρε ενας γλυκος υπνος. Κι οταν πια ανοιξαμε τα ματια κοντευε να νυχτωσει. Γρηγορη βουτια στην κλειστη πισινα και βολτα για φαγητο. Ανακαλυψαμε ενα Ιταλικο που κανει την παστα φρεσκια εκεινη την ωρα και κατι σαλτσες με θαλασσινα κυριως ΑΟΥΤ ΟΦ ΔΙΣ ΓΟΥΟΡΛΝΤ.

Σκεφτομαι οτι ειχα καιρο να ερθω τοσο κοντα με την Αμερικανικη πραγματικοτητα εκτος πολης. Η επαρχια στην Αμερικη με γυριζει χρονια πισω. Υπαρχει παντα μια ταση να κολλανε στο παρελθον. Τα σιξτις στην Αμερικη ηταν μια πολυ αγαπημενη δεκαετια και οταν βγεις εξω απο τις πολεις αμεσως το βλεπεις. Ισως κι αυτη η ακουσια επιστροφη στο χθες να ειναι κι ενα απο τα στοιχεια που με ξεκουραζει.

Φιλακια πρωινα, αλμυρα, αμμουδερα και παλιομοδιτικα.