Το κρυο της αρκουδας.

Ενεσκηψε χειμωνας τις τελευταιες μερες. Κατι που θυμιζει το βορρια που τ'αρνακια παγωνει η τo κανει κρυο παγωνια .. θελω τζακι και γωνια. Ο ποιητης εκτος απο τον ερωτα εμπνεεται και απο την αναγκη για χουχουλιασμα. Ενιοτε συνδιαζει και τα δυο οπως "κοντα στο τζακι αγκαλια στην πολυθρονα"

Ευτυχως που εκανα τα ψωνια μου χτες το απογευμα μετα το γραφειο και δεν ειχα να τρεχω σημερα. Το βραδυ περιμενω παρεα και εβαλα και σε εφαρμογη το πλανο του προηγουμενου ποστ. (Καλα ενταξει τραπεζομαντηλο θα βαλω)

Η μαμα ειναι μια χαρα και πολυ στα χαι της γιατι επειδη δε βγαινει (ακομα δεν περασαν τα σημαδια απο το πεσιμο) την επισκεπτονται φιλες της και ξενυχτανε στην μπιριμπα (αυτο το παιγνιο δε το εμαθα λοιπον ποτε ουτε το αλλο το θαναση, εγω επαιζα πρεφα ως νεανις).

Σημερα ανοιξα και το τελευταιο πακεττο με γλυκα απο Ελλαδα απο αυτα που εστειλε για τις γιορτες η πεθερα μου. Ηταν κουραμπιεδακια και τα φυλαγα για το σημερινο τραπεζι. Τα εστρωσα ομορφα, πασπαλισα φρεσκια αχνη κι ετοιμο το Εβερεστ. Εν τω μεταξυ μερικα απο αυτα σπανε στη μεταφορα και αυτα φυσικα τα τρωμε επι τοπου, καμμια φορα σκοτωνομαστε για τα σκορπια αμυγδαλα. Η πεθερα μου σιγουρα εχει πλουτισει το σουπερ μαρκετ με τα ταπερ που αγοραζει για να στειλει τα γλυκα. Με τα χρονια εχει διαπιστωσει οτι οταν τα χτιζει κοντα κοντα σε ταπερ δεν σπανε ευκολα. Εχω μαζεψει ομως τοσα ταπερ που σε λιγο θα πρεπει να βγουμε εμεις απο το σπιτι.
Το τι στελνει με το ταχυδρομειο δε λεγεται. Ο ταχυδρομος μας ξερει πλεον προσωπικα. Ακομα κι οταν ενα γραμμα εχει λαθος διευθυνση παλι το φερνει σπιτι.
Καποτε πριν χρονια. οταν ειχαμε πρωτοερθει και ειμασταν φοιτητες, και δεν ηθελε να μας λειπει τιποτα, εστελνε ακομα και τυρια σε ειδικη συσκευασια. Κι επειδη ολη μερα ειμασταν στο πανεπιστημιο, τα εστελνε στη διευθυνση του τμηματος που ειμασταν φοιτητες. Ελα ομως που τα λαδερα τυρια δεν σεβονται ουτε ειδικες συσκευασιες ουτε τιποτα. Και μια μερα ηρθε η γραμματεας του τμηματος με τη λιγδωμενη αλληλογραφια του καθηγητη και μονο μανταλακι στη μυτη δεν ειχε βαλει. Μετα απο αυτο κομμενα τα τυρια, ρεντικολο γιναμε!

Το κωλοβαραω κι εχω να μαγειρεψω κιολας. Μα τι μουργελα ειναι αυτη! Θα παρω εναν υπνακο και μετα θα ανασυγκροτηθω (ελπιζω)
Φιλα παγωμενα!