Τις ροδες μου μεσα

Καλημερουδια,
Η εβδομαδα μου αρχισε λιγο επεισοδειακα.
Εκει που οδηγουσα αμεριμνη στο δακτυλιο της Ουασινγτον το πρωι, και σιγοσφυριζα χαρωπα ενα τραγουδακι της Χαρουλας, και ενω βρισκομουν μονο 3 λεπτα απο το γραφειο μου, ακουσα ενα θορυβο.
Θα ορκιζομουνα οτι ηταν ελικοπτερο απο πανω, μεχρι που αρχισε να κραδαζεται λιγο και το αυτοκινητο. Καλα αμεσως καταλαβα οτι επροκειτο περι ελαστικου που τα εφτυσε αλλα αντε να σταματησω εκει που ημουνα, πανω στην εξοδο μιας ραμπας που οδηγουσε το Μπαλτιμορ-Ουασινγτον Παρκγουεη. Πανω στις ραμπες δεν εχει χωρο να σταματησεις και ολοι ερχονται απο πισω βολιδες. Επρεπε να βγω στο παρκγουεη και να σταματησω καπου που να μην αποτελω κινδυνο για τους αλλους και για μενα. Ετσι αναγκαστηκα να χαμηλωσω ταχυτητα και να προχωρησω λιγο ακομα και να σταθω σε ενα τριγωνακι αναμεσα στο παρκγουεη και σε μια αλλη ραμπα που ερχοτανε απο δεξια μου. Ουτε καν στην ακρη του δρομου. Απο δεξια και απο αριστερα τα αυτοκινητα περναγαν με μεγαλες ταχυτητες, και φυσικα ουτε λογος να βγω να δω τι εγινε.
Ανοιξα λιγο την πορτα και εβγαλα κεφαλι και ειδα την πισω μου ροδα να εχει γινει λαστιχακια. Α και εβγαζε και καπνους απο την τριβη. Φυσικα πηρα τηλεφωνο το ΑΑΑ και ηρθαν σε 20 λεπτα, ναναι καλα. Επειδη ομως οδηγησα ετσι μεχρι να βρω να σταματησω φοβηθηκα μηπως υπαρχει καποια ζημια στη ροδα επισης και ετσι φορτωσαμε με τον ευγενεστατο Ινδουλη το αυτοκινητο στην πλατφορμα και βουρ στο μηχανικο μου.
Τον οποιο μηχανικο μου δεν τον αλλαζω με τιποτα.
Μας πηρε μια ωρα να φτασουμε στο μηχανικο γιατι ειχε ανυποφορη πρωινη κινηση. Επισης ο ινδουλης επρεπε να βαλει βενζινη κι εγω ηθελα να τον ρωτησω πως ξεκιναει το πρωι χωρις βενζινη αλλα ειπα να μην του κανω ανακριση του ανθρωπου, ο οποιος μου ανακοινωσε οταν ηρθε, οτι ετρωγε πρωινο οταν τον ειδοποιησαν για μενα, και αισθανθηκα τυψεις που τον εκοψα πανω στο τσαι.
Μεταξυ μας χεστηκα αν ετρωγε. Εγω μιση ωρα να κανω το σταυρο μου μπας και δε με δει κανεις και μου την πεσει δεξιοθεν η αριστεροθεν.
Α και εβρεχε!
(Και εκανε κρυο αλλα αυτο εννοειται μηνα Γεναρη)
Ετσι λοιπον εκανα το θαυμαστο ταξιδι Παρκγουεη-Ροκβιλ αφ'υψηλου στην νταλικα με τον ινδουλη να κραταει το τιμονι με το ενα χερι και με το αλλο να μιλαει στο κινητο ΙΝΔΙΚΑ!
Και σημερα ειχα βαλει κατι τακουνια θεοψηλα (γιατι ειχα κατα νου τα ψηλα τακουνια της φιλης μου) και δεν ξερω αν εχετε σκαρφαλωσει νταλικα με 12ποντο, αλλα μετα απο αυτο σκεφτομαι σοβαρα να παω στο Ελλαδα εχεις ταλεντο!
Επισης λες και τοξερα, εβαλα το ασπρο μου παλτο, που το εκανα καταμαυρο γιατι στην καθοδο απο την νταλικα αναγκαστηκα λογω υψους σκαλοπατιου να καθησω σε ενα απο αυτα.
Τελεια σας λεω!
Στο μηχανικο με περιμενε ο καλος μου που τον ειχα ειδοποιησει ναρθει να με παραλαβει, δηλαδη τον ξυπνησα τον καυμενουλη, και ανεβαλε και ενα μητινγκ που ειχε νωρις για αργοτερα.
Τελος παντων το πιο τρελλο δε σας το ειπα ακομα!
Πριν ακριβως 3 μηνες και ακριβως στο ιδιο σημειο, μαλλον 500 μετρα πιο πριν, επαθα το ιδιο με την πισω δεξια ροδα. Εκει καταφερα να σταματησω στην ακρη. Και θυμηθηκα ξανα το προηγουμενο μου ταξιδι στην νταλικα με δυο χιλμπιλλις που με ειχαν βαλει στη μεση και δε καταλαβαινα τι στον διαολο λεγανε ετσι βλαχοαμερικανικα που μιλαγανε. Κατι σαν τους αδελφους Μαριο και τον Λουιτζι σε προχωρημενη ηλικια και με βωλους κατω απο τη γλωσσα.
Τουλαχιστο τωρα ημουνα πιο ανετα!
Την περασμενη φορα πηρα ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ λαστιχα ειδικα για χειμωνα και ημουνα πολυ χαρουμενη και αισθανομουνα να παταω σε πουπουλα. Αλλα πικρες οι βουλες του αλλαχ γιαβριιιμμμμ!!! Μια Δευτερα πρωι καραδοκει ενα καρφι, και σου αλλαζει τα πεταλα.
Καλα δεν παραπονιεμει πολυ, ειμαι καλα δεν επαθα τιποτα μες την κινηση..και τελικα ουτε η ροδα επαθε τιποτα, μου παρηγγειλε το ελαστικο και αυριο το παραλαμβανω.
.. αλλα η γκαντεμια ρε γαμωτο!!!!!
Α δε σας φιλω σημερα μηπως και ειναι κολλητικο!