Feb 9, 2008

Κηπουπολη Κυπριαδου



Αφιερωμενο στην αγαπημενη νεαρη Πηνελοπη απο την γηραια Αλβιωνα.

Μερικες φωτογραφιες απο ομορφα σπιτια στην κηπουπολη Κυπριάδου

Τις φωτογραφιες τις εβγαλα το καλοκαιρι του 2004.



Νεοκλασσικο στη γωνια Αγ. Λαυρας και Ηρακλειου.



Στην οδο Αγ. Λαυρας.


Νεοκλασσικο στην οδο Εμμανουηλ Λυκουδη.



Το σπιτι του Δημητρη Πικιωνη στην οδο Ταβουλαρη



Ενα ακομα δειγμα της αρχιτεκτονικης του Δημητρη Πικιωνη μπορει να δει κανεις στη διασταυρωση των οδων Λασκαρατου και Αγιας Λαυρας. Χτιστηκε στα μεσα της δεκαετιας του 60 και εχει στοιχεια πηλιορειτικης αρχιτεκτονικης.
Στην οδο Λασκαρατου επισης υπαρχει το παλιο σπιτι του Μικη Θεοδωρακη. Ειναι πολυ χαρακτηριστικο γιατι μοιαζει με πυργο. Λιγο πιο περα στην οδο Βιζυηνου 16 υπαρχει το παλιο σπιτι του Φωτη Κοντογλου. Το 1932 ο Κοντογλου ζωγραφισε τους τοιχους του σπιτιου αυτου με fresco σε νωπο σοβα.

Ενα υπεροχο δειγμα γλυπτικης στην περιοχη ειναι το πανεμορφο ολολευκο γυμνο αγαλμα της Ευας εργο του γλυπτη Γρηγορη Ζευγωλη, στο ομωνυμο παρκακι στο τελος της οδου Ροσταν. Στο παρκακι αυτο πηγαινα περιπατο την κουκλα μου με το καροτσακι.

Και μια συντομη αναφορα για σπιτι της Πατησιων 318 του ονειρου. Λεγοταν βιλλα Κλωναριδη και το 1918 το αγορασε ο προπαππος μου Εμμανουηλ Παυλιδης απο τον κυριο Κλωναριδη για θερινη κατοικια. Το σπιτι αυτο το κληρονομησε η γιαγια η Δεσποινα και λιγο πριν απο τον πολεμο εμενε εκει μονιμα με τον παππου Ροδολφο.

Περσυ το καλοκαιρι ειχα γραψει ενα ποστ για τα σινεμαδακια της περιοχης.

Φιλια Κυριακατικα.

31 comments:

Penelope said...

Ενστικτωδώς τη Κυριακή το πρωί άνοιξα το blog σου να δω και τι κάνεις και τι είδα τη γειτονιά μου! δάκρυα Δέσποινα αυτό σου λέω μόνο! πόσο σε ευχαριστώ δεν βρίσκω λόγια να στο πω!Στο Ωδείο Σκαλκώτα μένανε δύο κοριτσάκια η Εύα και η Αννα αν θυμάμαι καλά και παίζαμε καμμιά φορά, κάποια στιγμή γυρνώντας από τις καλοκαιρινές διακοπές μου χαθήκανε δεν τις ξαναείδα, ακόμα και τώρα νοιώθω αυτό το κενό που ένοιωσα. Το αρχοντικό στη γωνία ήταν για πολλά χρονιά παρατημένο και ετοιμόροπο ευτυχώς έγινε ιατρικό κέντρο και το φτιάξανε. Δεν ήξερα ότι αυτό είναι του Πικιώνη? Λίγο παραπάνω από εμάς σε άλλη μία μονοκατοικία έμενε ο Λαζόπουλος δηλαδή η γυναίκα του και η κόρη του δεν ξέρω αν μένουν μου φαίνεται η μικρή είναι Λονδίνο. Ξέρεις τώρα τι θα κάνω πάω να τηλεφωνήσω στη μαμά μου για τα νέα... Σε φιλώ και σε ευχαριστώ τόσο πολύ για τις ωραίες αναμνήσεις! Σε φιλώ νάσαι καλά

Vrakas Kostas said...

Τις φωτο δεν τις βλεπω!Πιθανον να φταινε οι ρυθμισεις μου!
Και ισως ειναι καλυτερα ετσι!Διοτι εχω ακομα τις εικονες σε αναμνησητου τοτε!
Σταση Κλωναριδη κατεβαινα για να παω Γυμνασιο!!!
Ντεπυ;;;Φιλια με γευση φραουλας!!

δεσποιναριον said...

Κι εγω σ' ευχαριστω για τα καλα σου λογια. Το ταξιδι ηταν ομορφο και για μενα. Και του Λαζοπουλου το σπιτι το θυμαμαι και νομιζω οτι πριν το παρει ο Λαζοπουλος ηταν οικια Μελα.
Το σπιτι του Πικιωνη ειναι απο τα πρωτα δειγματα μοντερνας αρχιτεκτονικης δεκαετιας 50. Στην περιοχη υπαρχουν κι αλλα αρχιτεκτονικα μαργαριταρια και δεν ειναι τυχαιο οτι πολλοι δρομοι εχουν ονοματα αρχιτεκτονων οπως Μητσακης, Σαουμπερτ ,Τσιλλερ και φυσικα του μεγαλου Λυσσανδρου Καυτατζογλου.
Στην περιοχη που λες εσυ σε απιτια που δεν υπαρχουν πια, ειχε φιλους η μαμα απο μικρη.
Σε φιλω και να ξερεις οτι κι εγω το χαρηκα αυτο το μικρο ταξιδακι.

δεσποιναριον said...

Χμ κριμα θα κοιταξω να τις ξανανεβασω γιατι τις εχω αποθηκευμενες. Ιταλικη σχολη? Αχ φραουλιτσες!

δεσποιναριον said...

Τις ξανακατεβασα, καμμια φορα αυτο διορθωνει την κατασταση.

Penelope said...

Τώρα είδα και το αλλο στη Λυκούδη που μου αρέσει πολύ!Και κάποια στιγμή είχε γίνει ινστιτούτο τέχνης κάτι τέτοιο.. Το δικό μας ήταν το εξοχικό του Εμπειρίκου, ετσι για την ιστορία το γράφω γιατί τώρα πια πολυκατοικίες ...

Roadartist said...

Καλημέρα Δέσποινακι. Καταπληκτικό ποστ. Πάντα πίστευα οτι τα κτίρια έχουνε τη δική τους ξεχωριστή αξία σε κάθε πόλη. Και τα συγκεκριμένα είναι πολύ όμορφα..
Πρόσφατα είδα μια ταινία στο σινεμά, η μεγαλύερη εισπρακτική επιτυχία στην Αίγυπτο.. το "Μέγαρο Γιακουμπιάν". Πρόκειται για ένα μέγαρο στην Αίγυπτο και μέσα απο τη ταινία βλέπουμε τις ζωές των ενοίκων, πόσο δεμένοι ήταν με το κτίριο τους..
Άσχετο αλλα το σκέφτηκα και στο άφησα εδώ..ως σκέψη!
Όμορφο πολύ το τραγουδάκι που έχεις επιλέξει!

δεσποιναριον said...

Πηνελοπη μου, δυστυχως τα περισσοτερα ειναι πια πολυκατοικιες. Στην Αγ. Λαυρας δεν εχουν μεινει πολλα αλλα στην Λασκαρατου πολλα τα εχουν μετατρεψει τωρα σε εστιατορια. Απεναντι απο το παλιο της γιαγιας διπλα στο παλιο εργοστασιο παγοποιιας Φιξ και σημερα παρκο υπαρχει ακομα ενα εριπειο παλι ιδιοκτησια Κλωναριδη που δεν δοθηκε ποτε. Θα σε γελασω αν υπαρχει πια. Μεχρι προ τινος εμενε απογονος Κλωναριδη μια δεσποσυνη με κατι σκυλια.

δεσποιναριον said...

Καλως το καλλιτεχνακι μου. Εχω μια μικρη πετρια με την αρχιτεκτονικη και μ' αρεσει να φωτογραφιζω κτιρια. Παντως εχεις δικιο δενομαστε με τα σπιτια. Εμενα σιγουρα με εχει δεσει το ονειρο. Φιλακια.

Penelope said...

Μέσα στο πάρκο υπήρχαν δύο κτίρια το ένα ήταν κάποια στιγμή κέντρο για τους φορείς του Aids νομίζω και το άλλο το οποίο είναι πράγματι κουκλίστικο ρημάζει μερά τη μέρα δυστυχώς άσε για πιά για το πάρκο ... Πόσα Γιατί έχω πει από μέσα μου... !!! Δεν μπορεί να είμαι εγώ και κάποιοι άλλοι που βλέπουν αυτή την αδιαφορία και αυτοκαταστροφή !

δεσποιναριον said...

Να σου πω τι γινεται Πηνελοπη. Πολλα απο αυτα τα κτισματα περιεπεσαν σε χερια πολλων κληρονομων με αποτελεσμα να τα φαει η εφορια στο τελος. Καποιος φορεας τα αγορασε και χτιστηκαν εξαμβλωματα. Οταν δεν υπηρχε αναγκη να πουληθουν εμειναν στην κατοχη παρακμαζοντων ιδιοκτητων και με τα ολεθρια αποτελεσματα της φθορας του χρονου. Το παρκο της Καυτατζογλου το βρισκω τελειως μα τελειως κακογουστο.
Τα εξαμβλωματα που λες δεν ικανοποιησαν τον παλιο πατησιωτη που μετακομισε προς βορραν κι εγινε κηφισσιωτης. Οι πολυκατοικιες γρηγορα μαυρισαν απο το καυσαεριο δεν διατηρηθηκαν, επεσε η αξια, χαμηλα μισθωματα, αλλαξε κατ επεκταση και δημογραφικα. Η διατηρηση μιας περιοχης υποκινειται κατα μεγαλο μερος απο τους κατοικους. Βλεπεις καλη μου ενα ντομινο; Τελικα νομμιζω οτι η Λασκαρατου η Ροσταν και η Αγ. Λαυρας εχουν ακομα μερικα καλα κομματια.
Μουρθε ενα ακομα με την παρλα. Οδος Γαβρηιλιδου, οικια Βεργωτη.

Vrakas Kostas said...

Τις βλεπω τωρα!Ειναι υπεροχες και σε ευχαριστω!
Φιλια ανοιξιατικα Ντεπυ και... καθολου ειδημων!!!
Υγ Πως λενε στα Αμερικανικα ...εισαι υπεροχη;!!!!

δεσποιναριον said...

χε χε !! ντου μπιστ μαααααααβελους νταααλινγκ ..χαιρομαι που τις ειδες κι εσυ.

Natalia said...

Η Κυπριάδου ειναι μια απο τις παλιες συνοικίες της Αθήνας, όπως είναι και η δική μου Πετράλωνα Θησείο. Αραγε το κτιριο Πατησιων 318 υπάρχει ακομα? Θα περασω καμια μερα να δω...

πραγματι εχουν μεινει καποια ωραια κτισματα στην περιοχη αυτή

καλημερα Δέσποινα

δεσποιναριον said...

Καλημερα Ναταλακι. Μη πας ενα εξαμβλωμα ειναι στη θεση του. Οντως και η δικη σου γειτονια ειναι πολυ ομορφη με τη διαφορα οτι ειναι πιο κοντα στο κεντρο και της δοθηκε η απαραιτητη προσοχη εστω και αργα. Σε φιλω.

Justine's Blog said...

Δεσποινάριον αγαπημένο,
Τι όμορφες φωτογραφίες απο μια αριστοκρατική γειτονιά που χάθηκε στον ορυμαγδό της αμορφωσιάς και της προχειρότητας!
Λοιπόν, όταν είχα έρθει στην Αθήνα φοιτήτρια- στραβάδι απο τη Λευκάδ συνάντησα τον π΄ρωτο συμφοιτητή στη Νομική. Μου συστήθηκε ως Μίμης ... και διαμένων στην Κηπούπολη Κυπριάδη. Φυσικά, απο μέσα μου τον κορόιδευα, γιατί δεν είχα ιδέα απο Κηπούπολη. Κι όλο περιέφερε τον τόπο κατοικίας του με περηφάνεια στον φοιτητικό μας κύκλο κι όλο τον ειρωνευόμουν εγώ.
Χρειάστηκε να πάω κάποτε στο σπίτι του για γέυμα για να καταλάβω τη γοητεία αυτής της αριστοκατικής συνοικίας, που εσύ σήμερα μεταφέρεις στο ιστολόγιο κεντρίζοντας τρυφερές μνήμες ανθρώπων.
Νάσαι καλά με την γκαγκάρικη καταγωγή σου, να μας φέρνεις εικόνες απο υπέροχες εποχές της Αθήνας.
Φιλιά χιονισμένα
Η μικρή επαρχιώτισσα απο τη Λευκάδα, ενδημούσα εν Μοντρεάλη

Penelope said...

Μα στη Γαβριηλίδου νομίζω ότι το γκρεμίσαν αυτό του Βεργώτη?

δεσποιναριον said...

Ιουστινακι η γιαγια η Δεσποινα και οι προπαπποι Εμμανουηλ και Δαφνη ειναι ακομα πιο γκαγκαροι μιλαμε για Πλακα και Συνταγμα. Αλλα δυστυχως δεν εχω πολλα στοιχεια, ειναι πολυ λιγα αλλα σκεφτομαι την επομενη φορα που θα παω στην Αθηνα να μιλησω με τη θεια Ανδρονικη αδελφη της μαμας που παρ' ολη την ηλικια της θυμαται της κατω γης τα χωματα. Ετσι ισως να μαξεψω κι αλλα στοιχεια ετσι για να μη χαθουν με την προηγουμενη γενια. Οσο πιο βαθεια φτανω τοσο περισσοτερο δε με παιρνει ο αερας. Φιλια απο την ηλιολουστη Ουασινγκτον. Εχαμε και Λευκαδιτες γειτονες που ειχαν μια ομορφη κορη τη Λιζεττα. Οι νησιωτες καρντια μου ειναι οι πιο καλοψυχοι και ανοιχτοκαρδοι ελληνες. Η απεραντες θαλασσες τους μεγαλωνουν την καρδια. Τι αγαπησα εγω νησιωτη;
Τελικα τι εγινε με το Μιμη? εγινε τιποτα? για να μην αφηνουμε ανοιχτες υποθεσεις!

δεσποιναριον said...

Πηνελοπη μου ισως δε ξερω. Αν και αυτο το σπιτι δεν ηταν και πολυ παλιο θαλεγα του 60. Ηξερα τα κοριτσια που εμεναν εκει.

Anonymous said...

panemorfa ktiria, me polles omorfes anamnisis! egw den ta xw dei, den exw mallon, kan, perpatisi se autous tous dromous. ma ... ena exw a pw...
auto pou simveni sthn agapimeni mas patrida einai .....

auto simveni kai stin thessaloniki kai se alles eparxiakes polis kai xwria, pirgoi, arxontika ktl rimazoun kai peftoun ma ...kanenas den kouniete na ta anastilwsi na ta sintirisi telos pantwn.
an tous afinane kai ton parthenona tha ton dinane antiparoxi.......

filia

Anonymous said...

αχ..μου έβγαλαν μια νοσταλγία.. Δε ξέρω..μια γλυκόπικρη γεύση

καλησπέρα

Penelope said...

Περιτό να σου πω ότι τα Αλβιωνάκια μου τρελλαθήκαν με τις φωτογραφίες γιατί αναγνώρισαν σχεδόν όλα τα κτίρια και τη γειτονιά της γιαγιάς!Και με ρωτάνε που είναι το 'ξενοδοχείο'της γιαγιάς. Τις πολυκατοικίες τις λένε ξενοδοχεία, ετσι τους μοιάζουν μετά από σπίτια στην Αγγλία. Σε ευχαριστώ τόσο πολύ για αυτη τη ωραία κυριακή που μου χάρισες! Νασαι καλά σε φιλώ πολύ πολύ

δεσποιναριον said...

Τα τελευταια χρονια φεγγαροφιλεναδα μου γινεται κατι περισσοτερο απο παλιοτερα. Δυστυχως η μεγαλη καταστροφη εγινε τη δεκαετια του 60 και του 70. Η ιδιωτικη περιουσια του αλλου παλι ειναι δικαιωμα του να την κανει οτι θελει και τοτε δοθηκαν ολα για αντιπαροχη και φυτρωσαν ενα ματσο βιολες. Μα ακομα και σημερα πολλη ομορφια θυσιαζεται για τη ματαιοδοξια ανεγκεφαλων. Δε βλεπεις με τα νεοκλασσικα που υποτιθεται οτι εμποδιζουν τη θεα απο το μουσειο της ακροπολης προς τον παρθενωνα. Και υποτιθεται οτι ο Bernard Tschumi ηταν ειδικος στο να σχεδιαζει με σεβασμο για το περιβαλλον. χμ χμ μαντολες .. αλλα μπαινω σε αλλα θεματα και αυτα εχουν συζητηθει στα μπλογκς παλιοτερα. Η ουσια ειναι οτι οπου μας συμφερει οικονομικα χεζουμε την παραδοση μας τελεια και παυλα. Και συγνωμη για τα κομψα γαλλικα μου αλλα παιρνω φωτια με κατι τετοια. Φιλακια σου λουνα μου.

δεσποιναριον said...

Γιατρινα μου. Αρχισα κι εγω γλυκα με αναμνησεις. Στο δρομο πικραινομαι.

δεσποιναριον said...

Κι εσυ να μου φιλησεις τα Αλβιωνακια και στα δυο τα μαγουλακια τους. Η χαρα δικια μου.

Justine's Blog said...

Λοιπόν στο δια ταύτα. Ο Μίμης υπήρξε ο μόνιμος συνοδός των φοιτητικών ημερών, ο ΄κολλητός, ο φίλος, ο αδελφός. Ο αφοσιωμένος , που μου ΄΄εδινε το καινουργές αυτοκίνητό του για να κάνω εξάσκηση στην οδήγηση και παρολίγον να φουντάρουμε στο Σούνιο.
Κι εκείνος μέσα σε μονομερή έρωτα για μένα την αρχισουρτούκα επι μια δεκαετία. Πού να ερωτευτώ εγώ τον τρυφερό Μίμη; Ημουν ήδη αλλού, στον ελληνοκαναδέζο μου σύζυγο.
Φιλιά κυριακάτικα σε όλη την παρέα

Anonymous said...

παράξενο πράγμα οι αναμνήσεις ε;
παράξενο πράγμα το χθες
άραγε γιατί μας δίνει αυτή τη γλυκόπικρη γεύση; Πονάει να βλέπουμε οτι μεγαλώνουμε και δε γυρνάει πίσω ο χρόνος ή απλά νοσταλγούμε;

δεσποιναριον said...

@ Ιουστινη. Ετσι μπραβο που θα μας αφηνες με την απορια. Οταν ενας ανδρας δινει καινουργες αυτοκινητο σε γυναικα αυτο ματια μου δε λεγεται απλα ερωτας λεγεται καψουρα μεγιστης μορφης. Ματς μουτς μοιραια φιλεναδα.

δεσποιναριον said...

@ δηιανειρα. εξαρταται απο τον ανθρωπο καλη μου. Εμενα δε με ποναει να μεγαλωνω γιατι δε το σκεφτομαι καθολου. Νοσταλγω ναι. Λενε οτι γερνας οταν αρχισεις να μετανοιωνεις για πραγματα που δεν εκανες πιο νεος.

Anonymous said...

δε με ένοιαζε ποτέ να μεγαλώνω..Κάθε φάση της ζωής μας,έχει κάτι να μας δώσει..έχει λόγο ύπαρξης ;)

ΟΜΑΔΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ said...

ενδιαφερον το θεματακι με το αρχοντικο του Κλωναριδη αλλα εχω καποιες επιφυλαξεις οσο αφορα την μετεπειτα ιστορια που εγραψες... Ισως επειδη μπορει να την εχω ακουσει διαφορετικα...
Υ.Γ. Το σπιτι σε ποιον ανηκει τωρα?
αν θυμαμαι καλα το εχει παρει ο δημος Αθηναιων ετσι δεν ειναι?