Της Κυριακης τα πρωινα

Το πρωι λοιπον γραφεις πιο ανετα.
Με το καφεδακι σου, με το μυαλο ξεκουραστο με την ταση να ανακεφαλαιωνεις, κυριακατικα, την εβδομαδα που περασε.
Εδω και τρεις τεσσερεις μερες, με τα ονειρα που με παρασυρανε, κολλησα σαν βδελλα στο παρελθον κι αρχισα το ψαξιμο και τις ανασκαφες. Χτες το πρωι που μιλαγα με την μαμα (οι παλιοι φιλοι ξερουν για το τηλεφωνικο μαραθωνιο που εχουμε καθε Σαββατο) την παρεσυρα κι εκεινη στο νοερο ταξιδι στη γειτονια του παρελθοντος. Κι εκεινη λαχταρησε και το ευχαριστηθηκε μεσα απο την ψυχη της. Την αισθανομουνα οτι ειχε γυρισει στα παλια, και εκανε ασταματητες περιγραφες, σπιτιων, δρομων και ονοματων. Στους μεγαλους ανθρωπους αρεσει αυτη η επιστροφη και μαλιστα για να πω την αμαρτια μου αυτο το ταξιδι με εκανε να αισθανομαι οτι περασαν τα χρονια και ξαφνικα σημερα το πρωι εχω μια τρελλη διαθεση να γυρισω στο τωρα πριν μου φυγει και το χασω. Γυρισα πισω στα σχολικα χρονια με τη Νανουλα -αλλο κι αυτο παλι με τον κοσμο που ειναι τοσο μικρος- αλλα πηρα τη απαραιτητη δοση μου απο "Αθηνα μου φως μου καμαρι του κοσμου"

Ξημερωνει στην Ουασινγκτον και αν δειτε το καιρο-γουιτζετακι μου θα παρατηρησετε οτι η θερμοκρασια κατεβαινει σταδιακα και θα φτασει καποια στιγμη στους μειον 8.

Μισο λεπτο να φερω ξυλα.



Μισο λεπτο να τα στοιβαξω στο τζακι.



Κραταω στα χερια μου το τελευταιο βιβλιο απο την τριλογια της Φιλομηλας Λαπατα "Εις το ονομα της μητρος" και χανομαι σε Ναπολιτανικα εθιμα. Το πρωτο της το Λακρυμα Κριστι μου τοδωσε η Σοφη και μαγευτηκα. Το δευτερο ακολουθησε συντομα -Οι κορες του νερου- και τουτο δω το ειχα βαλει στη σειρα και ηρθε η ωρα του. Μ'αρεσει η Φιλομηλα.



Ολα τα παραξενα και τα αλλοπροσαλλα συμβαινουν σ' αυτη τη χωρα. Διαβαζω στην πρωινη εφημεριδα ο Ομπαμα παιρνει τρια στεητς τη Λουιζιανα (λογικο) αλλα και το Ορεγκον και το Ουασιντγτον στεητ που δεν εχουν μαυρους. Τελικα τιποτε δεν ειναι προβλεψιμο.

Φιαχνω ενα ντεκανταντ πρωινο κι ενα δυνατο καφε.

Χτυπαει το τηλεφωνο ολη μερα. Μαθανε τωρα και κανουν αποκρυψη κλησεων. Το σηκωνεις και ακους μαγνητοφωνημενα μηνυματα γιατι να ψηφησεις και ποιον. Τελικα μονο η Χιλλαρυ δεν κανει αποκρυψη.

Περναω μια μερα τελειως τεμπελικη. Η φωτια καιει και καθε τοσο μισοκοιμαμαι στον καναπε. Δεν κοιμηθηκα καλα χτες το βραδυ και νυσταζω συνεχεια. Εχω ανοιχτο το μαραφετι συνεχεια και καθε τοσο γραφω δυο αραδες εδω. Το ποστ αρχισε πρωι και τελειωνει βραδυ. Μαλλον τη χρειαζομουνα την αδρανεια. Γραφω, διαβαζω, κοιμαμαι ριχνω αλλο ενα κουτσουρο στο τζακι και φτου κι απ' την αρχη.

Ακουω τα βραδυνα νεα. Ολοι απορουν τι ναθελε η μυστηρια γυναικα που πηρε τηλεφωνο το Ζαχοπουλο απο τη Μεσσηνια. Μα επι τελους γιατι αποκλειεται να ειναι αυτη που τους στελνει λαδι καθε χρονο. Να στειλω η να μη στειλω;

Εχει σηκωσει ενα αερα τρικουβερτο. Δε σκεφτομαι το αυριο γιατι ειναι γεματο και αγχωτικο. Κλικ PUBLISH POST γιατι μου εμειναν μονο εντεκα ωρες να.. κοιμηθω.

Καλη εβδομαδα και πολλα φιλακια!