Το τραπεζι της Καθαρης Δευτερας - μερος δευτερο και τελευταιο.

Τέσσερα πόδια δυνατά
και μια κουτσή κιθάρα
να ‘χαμε τώρα δυο τσιγάρα
και δύο για μετά

Θα ‘ταν ο κόσμος μαγικός
παράδεισος η πλάση
στου φεγγαριού το τάσι
καφές βαρύ γλυκός

(απιστευτο ντουο Λοιζος-Παπαδοπουλος)



Πρωτα ηρθαν τα αγορινια μου, ο Κωνσταντινος με το σαγηνευτικο χαμογελο, ο Θοδωρης με την κιθαρα και το γλυκο Ντεμπορακι μας.
Ο Δημητρης με τα καλαμπουρια του και Λετισια που ειναι ομορφη χαμογελαστη και παντα με τρελλαινει με ολα αυτα που ξερει.
Ο Νικολης που συνεχεια με τσιγκλαει και μου μπαινει.
Ο Μαικ που τον εχουμε μαθει σε ολα τα ελληνικα εθιμα και τα εχει αγαπησει.
Η Λουκια που μου επιβεβαιωσε αλλη μια φορα πως το μαυρο και το ασπρο ειναι για παντα τα χρωματα της κομψοτητας.
Η Ελενη που μεγαλωσε και ασχολειται συνεχεια με το καινουργιο της κινητο
Ο Βασιλης ο φιλος απο την Ελλαδα που ειναι μαεστρος (κυριολεκτικα) στην κλασσικη κιθαρα.
Ετσι τα φαγητα εγιναν το φοντο μονο μιας ομορφης βραδυας γιατι οι ανθρωποι κανουν τη διαφορα.
Και αφου περασαμε δυο ωρες στο τραπεζι με νοστιμιες και οινοποσια,
η υπολοιπη βραδυα κυλησε με μουσικη και τραγουδι.
Ο Βασιλης προσπαθησε να κανει το κλαπατσιμπανο του Θοδωρη να λειτουργησει σαν κιθαρα, η εστω σαν μπουζουκι.
Σε καμια ωρα οπως ειπε, το κλαπατσιμπανο αρχισε να συντονιζεται με το χωρο.
Αρχισαμε με το Morning Of The Carnival και καταληξαμε στον κλασσικο Μανωλη Χιωτη.
Ο Δημητρης και ο Βασιλης μου ειπαν οτι εχω ωραια φωνη.
Οταν μεγαλωσω θα γινω τραγουδιστρια.
Παει και τελειωσε!

Και του χρονου να ειμαστε καλα παντα να ανταμωνουμε και να ξεφαντωνουμε.
Φιλια με μετρο (μουσικο)



Οι φωτογραφιες στην κουζινα ξαναμπηκαν στη θεση τους, περαστε για μεζε.